XX wieczna świątynia zbudowana została w miejscu wcześniejszego kościoła, z którego zachowało się jedynie gotyckie prezbiterium pełniące obecnie funkcję kaplicy. Oglądać w nim można polichromie powstałe w ostatniej ćwierci XIV wieku. Zachowały się również, pochodzące z gotyckiego kościoła kamienne detale architektoniczne.

Historia

Kościół zbudowany został ok połowy XIV. wieku. W tym też czasie (1370-80) powstały gotyckie polichromie. W 1911 roku znaczną część kościoła rozebrano i postawiono nowy z wykorzystaniem form neobarokowych. Z gotyckiej budowli zachowało się jedynie prezbiterium pełniące obecnie funkcję kaplicy. W roku 1912 odsłonięto i przeprowadzono konserwację polichromii.

Opis

Kościół usytuowany został w centrum miejscowości u zbiegu ulicy Głównej i Myśliwca. Otoczony jest owalnym, kamiennym ogrodzeniem z dwiema bramkami: na osi kościoła po stronie południowej oraz od zachodu.

Budowla zbudowana została na planie wieloboku ze znajdującym się od północy, prostokątnym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium przy którym od zachodu usytuowana jest, niemal równa szerokością nawie bocznej, zakrystia. Przy południowo-zachodnim narożniku nawy znajduje się czworoboczna wieża, a przy narożniku wschodnim prostokątna kaplica (prezbiterium dawnego kościoła). Od południa, na osi kościoła umieszczona została prostokątna kruchta.

Nawa i prezbiterium nakryte są dachem dwuspadowym; nad dwoma północnymi przęsłami nawy znajduje się dach trójpołaciowy o kalenicy prostopadłej do dachu nad nawą. Na ich skrzyżowaniu umieszczona została sygnaturka zwieńczona baniastym hełmem. Gotycka część nakryta jest dachem dwuspadowym o kalenicy prostopadłej do dachu nad nawą.

Kościół jest murowany (gotycka kaplica z kamienia, pozostała część kościoła z cegły), oszkarpowany i otynkowany z dekoracją neobarokową, która z zewnątrz zniwelowała różnice pomiędzy wcześniejszą, XIV-wieczną częścią, a neobarokową bryłą z początku XX wieku.

Fasada kościoła jest dwukondygnacyjna, trójosiowa, zwieńczona trójkątnym szczytem w górnej partii z dekoracją ramową. W osi środkowej znajduje się ujęta pilastrami, zwieńczona szczytem ze spływami wolutowymi kruchta z półkolistym kamiennym portalem. Od zachodu dominantę stanowi dwukondygnacyjna wieża, w górnej partii ujęta narożnymi pilastrami. Pod łukowo wygiętym gzymsem koronującym znajdują się tarcze zegarowe. Wieża nakryta jest hełmem baniastym z latarnią.

Neobarokową dekorację otrzymała również elewacja wschodnia kaplicy. Wieńczy ją szczyt ujętym spływami wolutowymi, a centrum stanowi zamknięta łukiem pełnym wnęka z figurą św. Józefa.

Wnętrze kościoła jest trójnawowe, sklepione kolebką z lunetami. Na sklepieniach znajdują się dekoracje sztukatorskie wraz z wkomponowaną w nie polichromią. Nawy boczne wydzielone zostały arkadami filarowymi. W południowej części kościoła znajduje się wsparta na arkadach empora organowa oraz od wschodu ostrołukowe wejście do kaplicy.

Kaplica nakryta jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym z żebrami spływającymi na kamienne wsporniki w kształcie główek. Wnętrze kaplicy dekorowane jest XIV-wieczną polichromią o kompozycji trójstrefowej ze scenami pasyjnymi oraz z motywem podwieszanej draperii i zacheuszkami.

W nawie i prezbiterium znajduje się jednolite, neobarokowe wyposażenie z obrazami ołtarzowymi wykonanymi przez Józefa Fahnrotha oraz zespołem witraży figuralnych z pracowni monachijskiej Mäyera.

Obraz Św. Marii Magdaleny

Jednym z elementów wcześniejszego wyposażenia jest obraz Josepha Fahnrotha z przedstawieniem Marii Magdaleny, pochodzący prawdopodobnie sprzed roku 1880. Ujęty dekoracyjną ramą obraz został wkomponowany centralnie w neobarokowy, bogato rozrzeźbiony ołtarz główny. Przedstawienie św. Marii Magdaleny jest analogiczne do kompozycji znajdującej się w kościele w Dobrodzieniu. W środkowej części ukazana została na tle skalistego krajobrazu postać klęczącej Marii Magdaleny, ubranej w jasną suknię, ugrowy płaszcz i czerwoną chustę. Duchowość nawróconej grzesznicy jawi się w postawie kontemplacji krzyża i symbolice atrybutów: czaszki i puszki na oleje.

Zabytek dostępny. Zwiedzanie wnętrz po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 20-1-2014 r.