Historia

Na temat historii pałacu wiadomo niewiele, a posiadane informacje cechuje dosyć znaczna rozbieżność. Obiekt powstał prawdopodobnie w XVIII w., być może z wykorzystaniem wcześniejszej, wzmiankowanej od XVI w. budowli. Po pożarze (podawane są daty 1748, 1812 oraz 1848) odbudowany został w formie znanej z ryciny A. Dunckera z poł. XIX w., przedstawiającej pałac kryty płaskim dachem, ze zwieńczonymi krenelażem basztami w miejscu dzisiejszych ryzalitów. Mocno zniszczony podczas Trzeciego Powstania Śląskiego, został odbudowany w latach 1923-32 w formie neobarokowej, nawiązującej do ryciny F. B. Wernhera z XVIII w., na której przedstawiony jest także rozciągający się za pałacem rozległy, geometryczny ogród. Podczas powojennych remontów (szczególnie w latach osiemdziesiątych) pałac utracił zabytkowe wyposażenie. Od 2003 r. pałac wraz z przyległym parkiem i zabudowaniami znajduje się w rękach prywatnych, został odrestaurowany i użytkowany jest jako restauracja oraz hotel.

Opis

Pałac oraz otaczający go park położone są w północnej części miejscowości. Wjazd na teren zabytkowego zespołu znajduje się na osi głównej drogi wiejskiej, po obu jego stronach umieszczone są figury dzików na masywnych postumentach, nawiązujące do herbu dawnych właścicieli pałacu - rodu Strachwitz. Neobarokowy pałac wzniesiono na planie prostokąta, z kwadratowymi ryzalitami w skrajnych osiach południowej, frontowej elewacji. Budynek posiada dwie kondygnacje, kryty jest obszernym dachem mansardowym z lukarnami i z użytkowym poddaszem. Elewacja frontowa jest jedenastoosiowa, z jednoosiowymi ryzalitami po bokach. Trzy środkowe osie zaakcentowane są trójkątnym naczółkiem oraz dekoracyjnymi obramieniami okien. Zamknięte łukiem główne wejście umieszczono w środkowej osi. Otwory okienne są prostokątne, w prostych stiukowych opaskach, rozmieszczone symetrycznie, większe w drugiej kondygnacji. Elewacja północna jest w przyziemiu piętnasto-, w górnej kondygnacji trzynastoosiowa, po stronie wschodniej z wysokimi oknami sali reprezentacyjnej. Środkowa część zwieńczona jest trzyosiowym, trójkątnym naczółkiem, przed wejściem znajduje się wsparty na kolumnach portyk, z otoczonym balustradą tarasem. Boczna elewacja zachodnia prosta, z nieregularnie rozmieszczonymi oknami. Bardziej reprezentacyjna elewacja wschodnia, w przyziemiu pięcioosiowa, w górnej części posiada trzy duże, prostokątne okna, ponad którymi znajdują się okrągłe okna zwieńczone giętym gzymsem. Po południowej stronie - niska, półokrągła przybudówka mieszcząca klatkę schodową, z tarasem na dachu. Układ wnętrz, dwutraktowy z wewnętrznym korytarzem, został w znacznym stopniu przekształcony. We wschodnim ryzalicie zachowane są sklepienie krzyżowe, we wnętrzach po stronie wschodniej - sklepienia kolebkowo-krzyżowo i żaglaste, zaś korytarz nakryty jest sklepieniem kolebkowym o obniżonym łuku. W zadbanym, zajmującym powierzchnię ok. 10 ha parku (nr rej. zab. A-113/84) znajdują się egzemplarze starodrzewia o pomnikowym charakterze, staw sezonowo wypełniony wodą, umieszczone na wzgórzach altanki, itp.

Park i pałac dostępne, część wnętrz dostępna po uzgodnieniu.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, NID, OT w Opolu