poł. XVIII wieku.

Historia

Cerkiew unicka zbudowana została w latach 1739-42 z fundacji Hieronima Floriana Radziwiłła, być może z wykorzystaniem elementów wcześniejszej świątyni. Pierwotnie zapewne trójdzielna, składająca się z nawy, prezbiterium i babińca z nadbudowaną dzwonnicą. Dwukrotnie rozbudowywana - w 3. ćw. XVIII w. (dodana kaplica i zakrystia od południa) i w 4. ćw. XVIII w. (podwyższona nawa i prezbiterium, dodany nowy babiniec, skarbiec i przedsionek południowy). Ozdobiona polichromią i poświęcona w 1791 roku. W 1874 r. zamieniona na prawosławną, w 1824 r. na kościół rzym.-kat. Kilkakrotnie remontowana, m. in.: po 1810 r., w k. XIX w., w latach 1955-59, 1967, 1976-1980, 2001-2005.

Dzwonnica wzniesiona zapewne w 4. ćw. XVIII w., po raz ostatni remontowana w 2002 r. (wymiana zniszczonych elementów konstrukcyjnych, szalunku zewnętrznego i pokrycia dachu).

Opis

Zespół usytuowany w północno-wschodniej części wsi - obejmuje drewnianą cerkiew i dzwonnicę. Cerkiew prezbiterium zwrócona na północny wschód. Wzniesiona na planie trójdzielnym składającym się z prostokątnej nawy, równego wysokością lecz nieco węższego, zamknięte trójbocznie prezbiterium z zakrystią i skarbcem po bokach oraz babińca - tej samej co nawa wysokości i szerokości. Od północy do nawy przylega zamknięta trójbocznie kaplica pw. Chrystusa Ukrzyżowanego, od południa nowszy otwarty przedsionek przy bocznym wejściu do babińca. Drewniana, wzniesiona w konstrukcji wieńcowej, oszalowana i wzmocniona lisicami. Wewnątrz stropy drewniane z zaskrzynieniami w nawie, kaplicy i babińcu; otwór tęczowy zamknięty półkoliście. W tylnej części babińca chór muzyczny, pod którym wydzielona kruchta. Nad prezbiterium, nawą i babińcem dachy dwuspadowe o zróżnicowanej wysokości, z trzema ośmiobocznymi wieżyczkami o cebulastych formach na kalenicach. Dachy pokryte blachą (pierwotnie gontem). Elewacje oszalowane pionowo deskami z listwowaniem i widocznymi lisicami, zwieńczone profilowanym gzymsem. Okna prostokątne wielokwaterowe w listwowych obramieniach, w prezbiterium okulus. Zachowane oryginalne drzwi o rombowym układzie klepek nabijanych ozdobnymi ćwiekami. Wewnątrz polichromia na płótnie z k. XVIII w. (kilkakrotnie przemalowywana) ze scenami figuralnymi w oprawie architektury iluzjonistycznej. Ołtarze regencyjne z ok. poł. XVIII wieku. Dzwonnica wzniesiona na planie prostokąta, trójkondygnacyjna. Drewniana zbudowana w konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowana. Dolna partia nakryta szerokim zadaszeniem tworzącym przy dłuższych bokach podcienia wsparte na omieczowanych słupach. Górna kondygnacja węższa, z otworami dzwonowymi w dwu strefach, nakryta dachem namiotowym pod blachą.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 26-01-2015 r.