Historia

Kaplica wzniesiona jako kościół cmentarny w latach 1605-08 w miejscu wcześniejszego drewnianego z ok. 1560 r., który spłonął w 1603 r. Z uwagi na położenie poza murami miejskimi budowla była często niszczona, m.in. przez pożary w 1624 i 1635 r. Wielokrotnie odbudowywana i remontowana w latach 1688, 1696, 1740, 1761 i 1771. W roku 1813 podczas kampanii napoleońskiej zdewastowana, przez 2 kolejne lata wykorzystywana była jako magazyn. Pierwotną funkcję przywrócono po odnowieniu obiektu w latach 1820-23. Po ostatnim pożarze z 1855 r. został w rok później wyremontowany jako kościół wotywny dzięki Leopoldowi Gothardowi von Schaffgotschowi.

Opis

Kaplica usytuowana na północnych peryferiach miasta średniowiecznego, za Bramą Lubańską. Utrzymana w stylu barokowym z elementami stylu okrągłołucznego, murowana budowla z kamienia łamanego i ciosowego, orientowana, typu salowego, wzniesiona na planie prostokąta z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium. Zwarta bryła zwieńczona została dwuspadowym dachem, z naczółkiem od zachodu i sygnaturką na kalenicy - obecnie niezachowaną. Elewacje tynkowane, pośrodku elewacji północnej i południowej bliźniacze otwory wejścia ujęte w proste, zamknięte półkoliście portale z piaskowca. Otwory okienne wydłużone, zamknięte łukiem półkolistym, osadzone w sfazowanych ościeżach. W ściany wmurowanych kilka płyt epitafijnych. Wnętrze przekryte drewnianymi, polichromowanymi stropami z ok. 1856 r. Z tego czasu pochodzi też wystrój i wyposażenie kaplicy.

Wnętrze kaplicy dostępne w czasie nabożeństw.

Oprac. Piotr Roczek, 28.05.2015 r.