kościół filialny pw. św. Rocha - Zabytek.pl
Adres
Grodzisko, Lubliniecka 29
Lokalizacja
woj. opolskie, pow. oleski, gm. Olesno - obszar wiejski
Rochowi, patronowi chorych, powstały jako wotum dziękczynne za ocalenie z zarazy, która w 1708 r. zdziesiątkowała mieszkańców Olesna. Silnie związany z miejscową tradycją i historią, jest cennym elementem krajobrazu kulturowego.
Historia
Kościół pochodzi z 1710 r. i został ufundowany przez mieszkańców Olesna po wygaśnięciu zarazy w 1708 r. Lokalizacja kościoła związana jest miejscem, w którym ocaleni olescy mieszczanie szukali schronienia. Remontowany w latach 1878, 1960 i w latach 90.XX w. W 2012 wymieniono pokrycie dachowe. Kościół należy do parafii Bożego Ciała w Oleśnie.
Opis
Otoczony starymi lipami kościół zlokalizowany jest poza wsią, na wzniesieniu o wys. ok. 30 m. Otoczony jest deskowym płotem, wraz z cmentarzem przylegającym do kościoła od strony południowej i południowo - wschodniej. Nawa kościoła jest szersza, prostokątna; prezbiterium zamknięte trójbocznie, z przylegającą od północy zakrystią z lożą na piętrze. Z trzech stron kościół otaczają otwarte soboty, od strony północnej ponad sobotami przy nawie znajduje się zadaszony ganek. Dachy dwuspadowe, po zachodniej stronie z wydatnym okapem i skośną połacią, nad lożą i prezbiterium dach trójspadowy. Brak wieży, jedynie nad wschodnią częścią nawy znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z gzymsem konsolkowym u szczytu, zwieńczona dachem stożkowym, z chorągiewką z datą „1710”. Kościół zbudowany został na ceglanych fundamentach, w konstrukcji zrębowej, przy użyciu drewna sosnowego. Soboty wsparte są na słupach z mieczowaniem. Prezbiterium nakryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym, zdobionym motywami roślinnymi. Nad nawą nowszy strop płaski, obity deskami, pod którymi znajduje się obiegający nawę szeroki fryz z motywami roślinnymi. Ściany ponad sobotami i dachy pokryte są gontem, daszek nad wieżyczką - blachą. Okna wieloszybowe, zamknięte łukiem pełnym, w prezbiterium okrągłe. Deskowe drzwi osadzone są na kutych zawiasach pasowych, z zamkami skrzynkowymi. Na północnej ścianie zakrystii znajduje się napis w języku polskim, informujący o wygaśnięciu zarazy w 1708 r. Przy zachodniej elewacji barokowo-ludowy krucyfiks z XVIII w. oraz postaci Matki Bożej i św. Jana Ewangelisty wycięte z desek i polichromowane. Wyposażenie kościoła tworzą m.in. ołtarz architektoniczny z 1714 r., o bogatej dekoracji snycerskiej o motywach wstęgowo - akantowych i ośmioma rzeźbami, barokowe: ambona z pierwszej ćwierci XVIII w. i ołtarz boczny, oraz obrazy o charakterze ludowym i stacje Drogi Krzyżowej z 1842. Elementy wyposażenia kościoła tworzą spójny, bogaty w treści ideowe zespół. Belka tęczowa z barokowym krucyfiksem, wycięta u góry w dwie esownice. Chór muzyczny jest wsparty na czterech profilowanych słupach, z wysuniętą częścią środkową.
Z zewnątrz ogólnodostępny, wnętrze podczas nabożeństw lub po wcześniejszym uzgodnieniu.
Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, NID OT Opole, 18.08.2014 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: nieznana
Materiał budowy:
drewniane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.18495, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.18775