Zachowało się wyposażenie z XVIII w. Położony jest na „Powiatowym Szlaku Turystycznym im. Michała Drzymały, Kościoły Drewniane Powiatu Grodziskiego”.

Historia

Najstarsze wzmianki na temat kościoła pw. św. Marcina pochodzą z 1298 r.. Kościół w 2 poł. XVI wieku przejściowo znalazł się w rekach protestantów. Obecny wzniesiony (na miejscu poprzedniego) w 1729 roku z fundacji wojewodziny inowrocławskiej Doroty z Broniszów Radomickiej, konsekrowany w 1749 r. Gruntownie został odrestaurowany w latach 1868-9 i z tego też czasu pochodzi jej wyposażenie. Remont świątyni, obejmujący położenie nowego gontu i impregnacje ścian, przeprowadzono w 1965 roku. Strop wymieniono w 1980 r., w 1997 roku przeprowadzono kapitalny remont wieży kościoła.

Opis

Kościół usytuowany w centrum Granowa przy rozwidleniu dróg, pośrodku cmentarza przykościelnego otoczonego murowanym ogrodzeniem na kamiennej podmurówce z wysoką bramą i bocznymi furtkami od południa. Obok bramy na wysokiej kolumnie z ozdobną głowicą Figura Matki Bożej Niepokalanej z początku XX w. Od strony południowo - zachodniego kościoła stoi drewniana dzwonnica z końca XIX w. Dzwonnica wzniesiona na planie prostokąta z ażurowymi ścianami z listew, przykryta jest dwuspadowym dachem, pokrytym gontem. W dzwonnicy znajdują trzy dzwony: z XVI w., z 1525r. i z 1737r.

Jest to świątynia orientowana, wzniesiona na planie prostokąta, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Do nawy przylegają od północy, kaplica św. Władysława - królewicza węgierskiego, od południa kruchta, od zachodu wieża nad kruchtą, na planie kwadratu, zwieńczona dwuczłonowym cebulastym hełmem pokrytym łuska gontową. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia. Dachy są dwuspadowe, na zakrystii pulpitowy. Wszystkie zostały pokryte gontem. Nad wejściem umieszczono niewielki pulpitowy daszek wsparty na słupach.

Kościół jest budynkiem drewnianym na kamiennej podmurówce, konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowany z drewnianą wieżą konstrukcji na słup.

Wnętrze kościoła jest jednonawowe, nakryte stropem z 1868-9 w kratownicę listwową i z fasetą, w zakrystii strop belkowy. Belka tęczowa profilowana z datą „1729” i krucyfiksem. Empora organowa z wysuniętą trójboczną częścią środkową z ornamentem rokokowym na parapecie i obrazem św. Rocha w kartuszu, wsparta na dwóch czworobocznych wybrzuszonych dołem słupach.

Barokowe wyposażenie z 2 ćw. XVIII wieku, obejmuje m. in. ołtarz główny i dwa ołtarze boczne. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Dzieciątka Jezus, jako Salvator Mundi otoczony grupą niewiast, ptactwem i martwą naturą. Po bokach dwie rzeźby św. Piotra i Pawła. Po środku zwieńczenia ołtarza obraz patrona kościoła św. Marcina z Tours, datowany na I poł. XVIII wieku. Dwa ołtarze boczne, rokokowe z 2. poł. XVIII wieku z obrazami św. Mikołaja i obrazem Matki Bożej adorowanej przez świętego Dominika i Katarzynę. W zwieńczeniach ołtarzy wizerunki śś. Józefa i Alojzego Gonzagi.

Kościół dostępny dla zwiedzających. Bliższe informacje podane są na stronie internetowej Archidiecezji Poznańskiej, www.archpoznan.pl

Oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 1-10-2015 r.