Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa


kościół poł. XVIII w. Górecko Kościelne

Adres
Górecko Kościelne, 11

Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. biłgorajski, gm. Józefów - obszar wiejski

Kościół, wzniesiony w 1768 r.z fundacji Jana Jakuba Zamoyskiego, jest interesującym przykładem drewnianego budownictwa sakralnego.

Wraz z współczesną mu murowaną dzwonnicą i ogrodzeniem, sąsiadującym cmentarzem grzebalnym oraz drewnianymi kaplicami związanymi z kultem św. Stanisława Bpa tworzy bardzo interesujący zespół architektoniczny osadzony w krajobrazie o wysokich walorach przyrodniczych.

Historia

Górecko kościelne to dawna osada leśna (zw. Hutą lub Wolą Górecką) wchodząca w skład dóbr szczebrzeskich, należących od 1593 r. do Jana Zamoyskiego, hetmana wielkiego koronnego. Wg tradycji 7 października 1648 r. objawił się tu św. Stanisław Biskup i Męczennik Na miejscu objawienia wzniesiono najpierw drewnianą kapliczkę, a w 1668 r. Marcin Zamoyski, podstoli lwowski, późniejszy podskarbi wielki koronny, jako wotum dziękczynne za zwycięstwo w bitwie pod Chocimiem ufundował drewniany kościół, dwie kaplice poświęcone kultowi św. Stanisława oraz niewielki klasztor, gdzie osadził zakonników franciszkańskich, którzy administrowali parafią do kasaty klasztoru w 1864 roku. Obecny kościół (w miejsce poprzedniego zniszczonego przez Szwedów) został zbudowany z fundacji Jana Jakuba Zamoyskiego w 1768 roku, konsekrowany w 1778. Współcześnie z kościołem wzniesiono murowaną dzwonnicę i ogrodzenie z kapliczkami. W latach 1897-98 kościół przedłużono o 8 m w kierunku północnym i dodano mu nową wieżę. Podczas remontu w 1927 r. wnętrze pokryto boazerią i wymieniono szalunek zewnętrzny, w 1975 r. pierwotne gontowe pokrycie dachu zmieniono na blachę. Po raz ostatni wymiana pokrycia dachu i szalunku nastąpiła w latach 2007-2010.

Opis

Zespół kościelny położony w centralnej części wsi, naprzeciwko cmentarza grzebalnego. Kościół o cechach barokowych, pseudobazylikowy, prezbiterium zwrócony na południe. Wzniesiony na wydłużonym planie składającym się z trójnawowego korpusu i węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium, do boków którego przylega zakrystia od wschodu i skarbczyk od zachodu. Kościół zbudowany z drewna modrzewiowego w konstrukcji wieńcowej, obustronnie oszalowany, posadowiony na podmurówce. Nawa główna oddzielona od bocznych drewnianymi słupami, pomiędzy którymi rozpięte arkady. Wnętrze nakryte pozornymi sklepieniami kolebkowymi założonymi na tej samej wysokości w nawie głównej i prezbiterium oraz nieco niżej w nawach bocznych. Korpus nawowy nakryty dachem dwuspadowym, z wtopioną od północy czworoboczną wieżą i wieżyczką na sygnaturkę od południa, nakrytymi barokizującymi hełmami; nad prezbiterium dach nieco niższy, dwuspadowy, zamknięty trójpołaciowo; nad zakrystią i skarbcem daszki dwupołaciowe - wszystkie pokryte blachą. Elewacja frontowa jednoosiowa, z bogato zdobionym portalem snycerskiej roboty (zapewne z k. XIX w.), nad którym okno, a powyżej wieża z bliźniaczymi otworami dzwonowymi z żaluzjami. Elewacje boczne ukształtowane analogiczne, z pięcioma regularnie rozmieszczonymi, prostokątnymi otworami okiennymi oraz drzwiowymi w drugim prześle od południa. Szalunek ścian wykonany współcześnie na wzór dawnego - deski układane pionowo, z listwowaniem na łączeniach, pod okapem szeroka, profilowana podbitka w imitująca gzyms wieńczący. Wewnątrz jednolite wyposażenie rokokowe z 2. poł. XVIII w. (ołtarze, ambona, chrzcielnica) wykonane przez snycerzy Jana i Jakuba Maucherów. Dzwonnica usytuowana w murze ogrodzenia, parawanowa, z trzema arkadowymi otworami na dzwony w górnej kondygnacji oraz bramą i furtką w dolnej. Murowana z kamienia, otynkowana, nakryta daszkiem czterospadowym pod blachą. Elewacje rozczłonkowane lizenami i gzymsami, od frontu data „1787”. Wokół cmentarza murowane ogrodzenie z czterema kapliczkami w narożach. Na cmentarzu kościelnym figury kamienne: rokokowa św. Jana Nepomucena (XVIII w.) oraz ludowe Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (XIX w.)

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz oraz wewnątrz po uzgodnieniu.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 03-11-2015 r.

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Andrzej Kwasik.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  drewniane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_06_BK.7700, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_BK.334662