Ponadto jest to kościół, w którym znajduje się jedna z pierwszych w Polsce kopii Domku Loretańskiego - Santa Casa w Loreto.

Historia

Budowa kościoła pw. św. Franciszka jest ściśle związana ze sprowadzeniem w roku 1264 przez księcia opolskiego Władysława Franciszkanów do Głogówka. W tym też czasie zbudowany został pierwszy budynek kościoła oraz postawione zostały zabudowania klasztorne. Pomiędzy kolejnymi wojnami oraz pożarami i spowodowanymi przez nie zniszczeniami, kościół był sukcesywnie odbudowywany i powiększany (Domek Loretański, kaplica św. Antoniego oraz ramiona transeptu). W drugiej połowie XVIII wieku wnętrze otrzymało barokowe dekoracje będące dziełem Franciszka Sebastiniego (polichromie i niektóre obrazy) oraz Jana Schuberta (wystrój rzeźbiarski). W okresie sekularyzacji Franciszkanie po raz kolejny zostali wygnani z Głogówka, a kościół pw. św. Franciszka pełnił rolę świątyni filialnej. W 1963 roku ponownie ustanowiono klasztor w Głogówku. Od tego czasu kościół i jego wyposażenie są sukcesywnie konserwowane.

Opis

Kościół pw. św. Franciszka zbudowany został w obrębie starego miasta. Położony jest tuż przy północno-zachodniej pierzei Rynku, sąsiadując z zabudowaniami klasztornymi i zamkiem Oppersdorffów. Postawiony został na planie zbliżonym do krzyża z prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, nieco szerszą od niego nawą i zróżnicowanymi ramionami transeptu: północnym, dłuższym, trójbocznie zamkniętym (dobudowanym w 1636 r.), w którym znajduje się Domek Loretański i ramieniem południowym zamkniętym półkoliście. Po stronie południowej prezbiterium znajduje się, równa mu długością, zakrystia. Przy południowym ramieniu transeptu zbudowana została, na planie zbliżonym do kwadratu, kaplica św. Antoniego nakryta kopułą. Prezbiterium, nawa i ramiona transeptu nakryte są dachami siodłowymi. Po stronie zachodniej znajduje się czworoboczna, czterokondygnacyjna wieża zwieńczona hełmem baniastym. Świątynia jest murowana z cegły i otynkowana z elewacjami o dekoracji ramowej; oskarpowana. Otwory okienne są prostokątne, zamknięte łukiem koszowym w opaskach z dekoracyjnym kluczem. Elewacja wschodnia zwieńczona jest trójkątnym szczytem o linii falistej oraz ośmioboczną sygnaturką z latarnią. Wejścia do kościoła znajdują się w elewacjach wschodnich ramion transeptu. Wnętrze kościoła w większości nakryte jest sklepieniem kolebkowym z lunetami, w prezbiterium i w nawie dekorowanym polichromią wykonaną w 1951 roku. Ramiona transeptu oddzielone są od nawy ścianami tarczowymi z półkoliście zamkniętą arkadą. W zachodnim przęśle nawy znajduje się murowany chór muzyczny, wsparty na zamkniętej półkoliście arkadzie, nad którym umieszczona została loża kolatorska dekorowana herbem Oppersdorffów. W północnym ramieniu transeptu znajduje się, założony na planie prostokąta, Domek Loretański, w którym, zgodnie z oryginałem, wydzielono dwa pomieszczenia: pokoik i kuchenkę. Jego ściany pokryte są dekoracją malarską wykonaną przez Sebastiana Sebastiniego (postacie proroków i sybilli oraz sceny z dzieciństwa Chrystusa oraz scena przeniesienia Domku Loretańskiego). Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVIII wieku. W jego skład wchodzi m.in. rokokowy ołtarz główny z obrazem Józefa Luxa z Opawy z w 1751 roku ufundowany przez Henryka Ferdynanda Oppersdorffa, ołtarze boczne oraz rokokowa ambona z figurami Boga Ojca i Mojżesza w zwieńczeniu baldachimu.

Zabytek dostępny.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 10.04.2015 r.