połowy i w końcu wieku XIX. Po obu stronach otworu drzwiowego w fasadzie zachowane są kamienne hermy. Spod tynku widoczna jest pierwotna dekoracja sgraffitowa.

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości Gębczyce pochodzi z roku 1316. W wieku XIV wieś stanowiła własność cystersów z Henrykowa. W wieku XVI w była w posiadaniu rodu von Czirn, którzy zapewne wznieśli dwór. W wieku XVIII dobudowane zostało skrzydło zachodnie. Ok. roku 1850 oraz w końcu wieku XIX przeprowadzono modernizację dworu. 

Opis

Renesansowy dwór położony jest na terenie zespołu dworsko-folwarcznego, w zachodniej części miejscowości. Fasadą zwrócony  jest na wschód ku rozległemu majdanowi z zachowaną w stanie ruiny zabudową folwarczną. Po zachodniej stronie dworu rozciąga się park. Murowany z kamienia i cegły, tynkowany. Wzniesiony na planie litery T, ze skrzydłem dobudowanym do elewacji zachodniej. Dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony o dwutraktowym układzie wnętrz z sienią i klatką schodową na osi. Pomieszczenia piwnic przykryte są sklepieniami kolebkowymi. Część pomieszczeń na parterze sklepiono kolebką z lunetami. Sień oraz pomieszczenia w pd.-wsch. partii budynku przykrywają stropy drewniane z podsufitką, w izbach zdobione dekoracją sztukatorską. Elewacje dzielone są wyrobionym w tynku profilowanym gzymsem międzykondygnacyjnym. Prostokątne otwory okienne, z kamiennymi oraz wykonanymi w tynku opaskami, zwieńczono profilowanymi odcinkami gzymsu. Po obu stronach prostokątnego otworu drzwiowego w fasadzie, poprzedzonego kamiennymi schodami wyrównawczymi, zachowane są nowożytne kamienne hermy – kobieca i męska – ustawione w konchowych niszach. Uszkodzony tynk odsłania pierwotny zdobiony geometrycznym sgraffitem.

Obiekt zamieszkały.

Oprac. Maria Czyszczoń, OT NID we Wrocławiu, 17.03.2016 r.