Obiekt charakteryzuje  duża wartość poznawcza i edukacyjna, ponieważ zachował swój pierwotny kształt, typowy dla tej formy osadniczej.

Historia

Na podstawie dotychczasowych badań, czas funkcjonowania obiektu określono na wczesne średniowiecze. Grodzisko powstało w IX w. i było użytkowane do X w. przez ludność wywodzącą się ze słowiańskiego plemienia Pomorzan. Był to okres, w którym dominowała na tym terenie rodowo - terytorialna organizacja polityczna. Tego typu założenia obronne, najczęściej powiązane z niewielkim skupiskiem osiedli, stanowią charakterystyczny element osadnictwa wczesnośredniowiecznego. Niektóre z nich były zamieszkałe, jednak częściej wykorzystywano je jako tymczasowe schronienie w razie zagrożenia lub miejsce narad i obchodów religijnych. Obiektowi towarzyszą cztery wczesnośredniowieczne założenia obronne, położone wzdłuż brzegów jeziora Woświn. Świadczą one o stabilizacji osadnictwa w tym rejonie.

Usytuowanie

Obiekt położony jest na wzniesieniu, znajdującym się w południowo - zachodniej części jeziora Woświn, w odległości około 50 m na północ od torów kolejowych. Na budowę grodziska wybrano teren o naturalnych cechach obronnych, otoczony od wschodu wodami jeziora. Stanowisko, porośnięte lasem bukowym, leży w obrębie Ińskiego Parku Krajobrazowego.

Opis

Wyżynne grodzisko, o wymiarach 80 x 80 m, jest obiektem typu pierścieniowatego o kształcie regularnego owalu. Otacza je wysoki na 10 m wał ziemny o stromych stokach. Odcina on półkolem wnętrze grodziska od pozostałej części wysoczyzny. W jego północnej części widoczna jest przerwa, mogąca być pozostałością przejazdu bramnego. Wschodnie partie nasypów wraz z wklęsłym majdanem, opadają ostro w kierunku jeziora. Od północy, południa i zachodu obiekt otacza fosa 9 metrowej szerokości, szczególnie dobrze widoczna w południowej części stanowiska.

Stan i wyniki badań

Grodziskiem w Wieleniu Pomorskim interesowano się już w pod koniec XIX wieku. W 1897 r. przeprowadzono na obiekcie badania powierzchniowe oraz sondażowe. Podczas prac badawczych odnaleziono fragmenty ceramiki wczesnośredniowiecznej. 12 listopada 1994 r. obszar grodziska został przebadany przez Krzysztofa Kowalskiego w ramach badań powierzchniowych Archeologicznego Zdjęcia Polski. Wydzielono wówczas 1 fazę funkcjonowania grodziska, datowaną na IX – X wiek.

Stanowisko jest dostępne dla zwiedzających. W pobliżu obiektu nie przebiega żaden oznakowany szlak turystyczny.

opr. Marta Żukowska-Bosy, OT NID w Szczecinie, 27-04-2018 r.