przez ludność kultury przeworskiej, i w okresie wczesnośredniowiecznym, jest archeologicznym reliktem informującym współczesnych o pradziejach Śląska. Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o starożytnym i średniowiecznym osadnictwie na Ziemi Brzeskiej. 

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na południe od zachodniego skraju wsi Różyna, na gruntach położonych po północnej stronie doliny niewielkiego cieku (obecnie przez większą część roku suchego) płynącego w zlewni Odry, na polach łagodnie opadających do koryta rzeczki, po południowej stronie drogi gruntowej, około 900 m na południe od rozwidlenia szosy z Łosiowa do Różyny i wsi Kopanie. Na działkach gruntowych nr 93, nr 95, nr 98, nr 101.

Opis stanowiska: osada położona jest na polach ornych rozciągających się na lekko wyniesionej piaszczystej terasie nad doliną bezimiennego cieku dopływu Nysy Kłodzkiej. Na podstawie wyników badań w 1975 r. i 1986 r. stwierdzono, że osada była użytkowana w neolicie, w późnym okresie wpływów rzymskich oraz we wczesnym średniowieczu. Relikty jam osadniczych i warstwa kulturowa zalegają jeszcze pod obecnym humusem ornym, a artefakty archeologiczne głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych oraz kawałków żużli żelaznych zostały odkryte na powierzchni pól. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte w toku badań powierzchniowych w 1975 r. prowadzonych przez Studenckie Koło Naukowe Archeologów przy Katedrze Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego pod kierunkiem dr. Stanisława Pazdy. Oznaczono je literą A. Stanowisko zostało zweryfikowane w 1986 r. podczas badań inwentaryzacyjnych wykonywanych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski przez dr. Marka Bednarka ze studentami z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozpoznanie powierzchniowe pozwala na określenie chronologii obiektu na młodszą epokę kamienia (neolit), na koniec okresu rzymskiego i na okres wczesnośredniowieczny.

Stan i wyniki badań archeologicznych

Stanowisko archeologiczne – osada, zostało odkryte w 1975 r. przez studentów Studenckiego Koła Naukowego Archeologów Katedry Archeologii we Wrocławiu pod kierunkiem dr. S. Pazdę. Znaleźli oni kilkadziesiąt fragmentów ceramiki datowanej na neolit, na koniec okresu rzymskiego (IV w. n.e.) i okres wczesnośredniowieczny oraz zabytki krzemienne. W 1986 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski powierzchniową penetrację pól przeprowadził dr M. Bednarek ze studentami, a kwerendę do badań wykonał prof. S. Pazda z Uniwersytetu Wrocławskiego. Na polach znaleziono kilkadziesiąt fragmentów naczyń glinianych i kawałki żużli żelaznych. Na podstawie odkrytych zabytków i informacji archiwalnych prof. Stanisław Pazda określił, że osada była użytkowana w młodszej epoce kamienia (neolit), następnie przez ludność kultury przeworskiej pod koniec późnego okresu rzymskiego faza D (IV/V w. n.e.), a także w okresie wczesnośredniowiecznym (X-XIII w.). Stanowisko niszczone jest głęboką orką.

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 17.02.2020 r.