Historia obiektu

Cerkiew w Lesznie (d. Poździacz) wzniesiono w 1737 r., na miejscu starszej, drewnianej świątyni. W 1939 r. przeprowadzono remont cerkwi. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w 1947 r. cerkiew stała opuszczona. Od 1957 r. użytkowano ją jako kościół rzymskokatolicki. Remonty przeprowadzono w l. 1967, 1971 i 1989. Ikonostas z cerkwi został przeniesiony do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku i umieszczony w cerkwi z Grąziowej.  W 2000 r. runęła drewniana dzwonnica w obejściu cerkwi.

Opis obiektu

Cerkiew ulokowana jest w centrum wsi, po zach. stronie drogi Chotyniec-Przemyśl, na terenie płaskim, w otoczeniu drzew.

Cerkiew orientowana, trójdzielna, złożona z kwadratowej nawy, przylegającego do niej od wsch. węższego, prostokątnego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium z niedużą zakrystią od pn. oraz z niemal kwadratowego, tej samej szerokości babińca. Po obu stronach nawy umiejscowione są tzw. kryłosy, niewielkie aneksy dla śpiewaków. Na bryłę cerkwi składa się prostopadłościenny, przykryty dachem dwuspadowym babiniec, tej samej wysokości prezbiterium z dachem dwuspadowym przechodzącym w wielospadowy oraz zdecydowanie wyższa nawa z cebulastą kopułą osadzoną na ośmiobocznym tamburze, dominującą w sylwecie świątyni. Dodatkowo bryłę wzbogacają kryłosy we wschodniej części nawy z zadaszeniami pulpitowymi oraz podcień obiegający nawę i babiniec, z dachem wspartym na rysiach i słupach. Cerkiew wzniesiono z drewna w konstrukcji zrębowej, ściany oszalowane z zewnątrz pionowym deskowaniem z listwowaniem, dachy pokryto blachą miedzianą. Elewacje są zróżnicowanej wysokości, frontowa jednoosiowa z wejściem, w dłuższych rozmieszczone nieliczne okna: w babińcu tylko niewielkie okienko od pd., w nawie dwa od pd. i jedno od pn., dodatkowo jedno okno w tamburze kopuły, prezbiterium doświetlone jednym oknem. Wnętrze pozbawione jest zabytkowego wyposażenia, w całości obite drewnianą boazerią.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt dostępny z zewnątrz, wnętrze dostępne po uzgodnieniu telefonicznym z parafią.

Autor noty: opr. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 03-12-2015 r.