Franciszka, wraz z którym tworzy wyjątkowy w skali miasta zespół architektoniczny.

Historia

Klasztor założony w 1248 r. z fundacji księcia Henryka II Pobożnego, wzmiankowany w 1285 r. w liście odpustowym dotyczącym budowy kamiennego kościoła. Obecny budynek klasztorny powstał w XV w. w miejscu wcześniejszego, średniowiecznego. Był rozbudowywany ok. 1500 r. Częściowo zniszczony przez pożar miasta w 1532 r., został odbudowany w 1543 r. i przekształcony w gimnazjum ewangelickie. Kolejna przebudowa miała miejsce po roku 1652. Przywrócono wówczas jego pierwotną funkcję, osadzając ponownie franciszkanów i nadano barokowy wystrój. Budynek był ponadto modernizowany w 1 poł. XVIII w. Po sekularyzacji w 1810 r. adaptowano go na cele mieszkaniowe, a następnie siedzibę szkoły ludowej i gimnazjum. Znaną obecnie formę zawdzięcza przebudowie i rozbudowie, dokonanej w latach 1873-1875. Powiększono wówczas m.in. skrzydło zachodnie, wykraczając poza linię historycznych murów miejskich. Działała tu katolicka szkoła ludowa i średnia. Po roku 1924 mieściła się w nim szkoła rolnicza. W okresie po 1945 r. w budynku ulokowano zespół szkół zawodowych. W 2003 r. został przez miasto przekazany franciszkanom. Obecnie ponownie znajduje się tu klasztor, a także siedziba parafii. W ostatnich latach budynek poddany został pracom remontowym. Wymieniono stolarkę okien i tynki elewacji. 

Opis

Klasztor usytuowany jest w południowej części centrum miasta, we wschodniej pierzei ulicy. Bryła budynku składa się z trzech zróżnicowanej wielkości skrzydeł, skupionych wokół wokół niewielkiego, prostokątnego dziedzińca i nakrytych wielopołaciowymi dachami. Skrzydło wschodnie jest trójkondygnacyjne, pozostałe mają po dwie kondygnacje. Tynkowane elewacje budynku otrzymały stosunkowo skromny wystrój, którego głównymi elementami są kamienne, uszakowe oprawy okien (w większości zdwojonych) oraz gzyms wieńczący. Uwagę zwracają: znajdujący się od strony zachodniej, pochodzący z 1738 r. portal z przerwanym naczółkiem oraz neobarokowy portal południowy z pocz. XX w. Południowo-wschodni narożnik obiektu wzmocniony został masywną skarpą. Wnętrza otrzymału układ dwutraktowy, a część pomieszczeń przyziemia skrzydła wschodniego została sklepiona krzyżowo, kolebkowo z lunetami oraz sieciowo. W skrzydle południowym zachowały się relikty krużganków. 

Klasztor dostępny z zewnątrz. Część pomieszczeń skrzydła zachodniego możliwa do zwiedzenia w godzinach otwarcia kancelarii parafialnej. 

Oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 26.11.2018 r.