Jest reprezentatywna dla lokalnego budownictwa z przełomu XVIII i XIX w. Ma wartości artystyczne, na które składają się: dobrze wykonany detal architektoniczny oraz późnobarokowa balustrada w hallu piętra.

Historia

Obecna, późnobarokowa plebania wzniesiona w 1798 r. przez lokalnego budowniczego Josepha Knappe oraz cieślę Josepha Knitiga. Nowe rozwiązanie, na tle tradycyjnych, układu przestrzennego wnętrza plebanii, z poprzedzoną sienią, centralnie usytuowaną klatką schodową z jednobiegowymi schodami, otoczoną układem korytarzy. Wylot schodów w hallu piętra wydzielony drewnianą, ozdobną, późnobarokową balustradą wyciętą z desek. Wnętrza przyziemia plebanii nakryte nowoczesnymi formalnie sklepieniami żaglastymi z gurtami. Tradycyjnie ukształtowane bryła plebanii z dachem naczółkowym i wystrój jej elewacji, z dominacją podziału wertykalnego. Kamienny portal o obiegowych formach z 4 ćw. XVIII w. Obramienia okien listwowe, uzupełnione dekoracyjnymi, wąskimi listwami nad- i podokiennymi, uproszczoną wersją późnobarokowej dekoracji. W końcu XIX w. na piętrze plebanii urządzone reprezentacyjne wnętrze zdobione dekoracyjną polichromią w stylu historyzmu. Przed 1981 r. plebania rozbudowana o kotłownię, z upodobnieniem wystroju elewacji.

Opis

Plebania wzniesiona na wsch. od kościoła, murowana z kamienia i cegły, tynkowana. Założona na planie prostokąta, częściowo dwu- a częściowo trzytraktowa, trójdzielna, z centralnie usytuowaną sienią. Dwukondygnacjowa, nakryta wysokim dachem naczółkowym. Elewacje z regularnym układem otworów, za wyjątkiem centrum elewacji frontowej, gdzie układ okien mijankowy. Elewacje rozczłonkowane podziałem ramowym i zwieńczone profilowanym gzymsem koronującym. Otwór wejściowy ujęty kamiennym, listwowym obramieniem z przewiązkami i kluczem. Nad nim tablica inskrypcyjna z nazwiskami fundatora (hrabiego von Althann), budowniczego oraz cieśli. Obramienia okienne tynkowe, zaopatrzone w modelowane w tynku, wąskie, listwy o zarysie wklęsło-wypukłym. W osiach okiennych dodatkowo tablatura. Nad sienią i wnętrzami przyziemia sklepienia żaglaste z gurtami i kolebkowe z lunetami. Na sklepieniu kancelarii w przednim trakcie tablatura. W murowanym trzonie w centrum sieni umieszczony częściowo tunelowy bieg schodów, wyprowadzony w hallu piętra. Wylot schodów wydzielony drewnianą, ażurową, dekoracyjną, późnobarokową balustradą. W pn.-zach. narożniku piętra wnętrze reprezentacyjne nakryte drewnianym stropem z sufitem i podciągiem. Ściany ozdobione malowanym podziałem ramowym i podstropowym fryzem o motywach roślinnych. Sufit obwiedziony dekoracyjnymi szlakami i listwami. Ozdobiony motywem rozet i medalionów.

Zabytek dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Opr. Iwona Rybka-Ceglecka, OT NID we Wrocławiu, 04-12-2016 r.