piec wapienniczy szybowy - Zabytek.pl
Adres
Krapkowice
Lokalizacja
woj. opolskie, pow. krapkowicki, gm. Krapkowice - miasto
Jest to średniej wielkości piec wapienniczy szybowy pionowy o przerywanym cyklu pracy.
Historia
Zespół pieców wapienniczych przy ul. Opolskiej w Krapkowicach powstał pod koniec XIX wieku. W skład zespołu wchodzą trzy piece: piec wybudowany ok. 1880 r. na planie prostokąta, piec z ok. 1900 r. wybudowany na planie sześciokąta oraz piec wzniesiony w 1907 r. na planie koła. Zabytki te są ważnym elementem krajobrazu kultorowego Krapkowic, a ze względu na swoje gabaryty i zróżnicowanie w rozwiązaniach technicznych są najbardziej reprezentacyjnymi tego typu zabytkami w województwie opolskim.
Piec wapienniczy nr 2 w Krapkowicach powstał ok. 1880 roku. Zbudowano go w bezpośrednim sąsiedztwie płytkich wapienników – obecnie nieczynnych. Piec był użytkowany do II wojny światowej. Po 1945 r. piec nie był użytkowany. Ok 1960 r. jego wnętrze służyło za magazyn. Wówczas też zamurowano trzy otwory wejściowe do ¾ wysokości pieca i wykonano wtórne okna. W czwartym otworze wykonano stalowe zamykane wrota oraz betonowe schody z balustradą przed wejściem. Od 1984 r. piec nie był użytkowany. W 1991 r. piec wapienniczy wpisano do rejstru zabytków województwa opolskiego.
Opis
Piec wapienniczy nr 2 w Krapkowicach znajduje się przy ul. Opolskiej, w północno-zachodniej części miasta, w zespole trzech pieców odległych od siebie o ok. 50 m i postawionych równolegle do ul. Opolskiej. Zlokalizowany jest na terenie wydzielonym, ogrodzonym i dostępnym przez bramę w ogrodzeniu.
Piec wybudowano na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Trzon pieca stanowi czopuch z cegły o okrągłym przekroju i grubości ścianek ok. 40-50 cm. Płaszcz zewnętrzny murowany jest z łamanego kamienia wapiennego w zaprawie cementowo-wapiennej. Wypełnienie kamieniem łamanym bez wątku, w zaprawie cementowo-wapiennej. W nim, w przyziemiu znajduje się obiegowy korytarz obsługowy przesklepiony ostrołukowo, połączony z piecem dwoma otworami odbioru wypału oraz dwoma otworami wentylacyjnymi. Komin jest niski zbudowany z blachy stalowej, nitowany do konstrukcji nośnej stalowej. Znajduje się w nim otwór zasypowy – pierwotnie zamykany stalowymi wrotami. Korona pieca otoczona jest stalową barierką z prętów.
Piec jest obiektem wolono stojącym. Czopuch pieca jest kolisty, zwężający się ku dołowi i ku górze. W przyziemiu znajduje się obiegowy korytarz obsługowy z czterema otworami wejściowymi oraz dwoma służącymi do odbioru wypału. Warto wspomnieć, że łom wapienia – przemiennie z wgelem kamiennym – ładowany był do pieca przez otwór zasypowy od góry. Po napełneniu pieca następowało jego rozpalenie. W efekcie prażenia wapienia otrzymywano tlenek wapna (CaO), czyli tzw. wapno palone, które wydobywano od dołu przez otwory odbioru wypału. Po opróżnieniu pieca cykl był powtarzny.
Zabytek dostępny
Oprac. Joanna Banik, OT NID w Opolu
Rodzaj:
Styl architektoniczny: bezstylowy
Materiał budowy:
ceglane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BL.7214, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BL.2317