Plac kościelny o owalnym kształcie otoczony jest kamiennym murem, który wybudowany w średniowieczu wielokrotnie remontowano i uzupełniano. Ogrodzenie wykonano z piaskowca łamanego, nietynkowanego. Od strony wewnętrznej linia muru jest jednolita, natomiast od strony zewnętrznej widoczne pogrubienia tworzą pilastry. Mur posiada zabezpieczenia w postaci nakryw, chroniące kamień przed deszczem i namakaniem. Główne wejście na teren przykościelny zlokalizowane jest od strony północno-wschodniej i ma 3,09 m szerokości . Brama główna, dwuskrzydłowa, wykonana ze stali i kuta, osadzona jest na wyższych od muru kamiennych filarach. Od strony południowej mur przecina wejście w formie murowanej bramy z zadaszeniem o wysokości 8,9 m. Znajdujące się tam wejście na teren kościoła jest szerokie na 1,7 m, ma 2,05 m wysokości i zabezpieczone jest stalową dwuskrzydłową bramą. Od strony północno-zachodniej w ogrodzeniu jest jeszcze jedna wąska furtka o szerokości 0,75 m, również posiadająca bramkę .

Na placu przykościelnym istnieją dojścia do świątyni w postaci alejek o nawierzchni z kostki granitowej. Główny chodnik ma szerokość od 3,5 m do 4,0 m i obiegając kościół prowadzi w kierunku bramy głównej i bramy bocznej. W granicach muru, w części wschodniej terenu, rośnie jedno drzewo (dąb szypułkowy), które zasadzono niedługo po wybudowaniu kościoła. Znajduje się ono na liście pomników przyrody, gdyż stanowi ważny element całego terenu i jego historia jest ściśle związana z historią kościoła. Pomiędzy chodnikiem a ścianami kościoła wykonane są nawierzchnie z kamieni otoczaków. Powierzchnie wolne od nawierzchni z kostki są obsiane trawą. Z lewej strony wejścia do dzwonnicy - znajdującej się na wprost fasady świątyni - stoi obelisk dedykowany Józefowi Nowakowskiemu. Powstał on w 1839 roku, a wykonany został

z piaskowca w stylu klasycystycznym, ma 3,10 m wysokości, 0,86 m szerokości i 0,88 m długości. Obelisk ustawiony jest na gzymsowanym cokole. W dole frontowej części obelisku znajduje się niewyraźny kartusz herbowy, poniżej, na cokole widnieje ryty napis.

Plac wokół kościoła to dawny cmentarz, na którym chowano zmarłych, aż do początków XIX w., jednak w obejściu świątyni nie znajdziemy zbyt wielu śladów dawnego cmentarza, jedynie przy głównej bramie w murze umieszczona została prosta tablica epitafijna poświęcona Katarzynie Dubiel. Epitafium bez ozdób zawiera wyryty napis. Niemniej prace konserwatorskie prowadzone wokół kościoła w 2011 i 2012 r. potwierdziły obecność cmentarza na tym terenie. Znaczny wzrost liczby ludności parafii u początku XIX w. wymusił zorganizowanie nowego terenu służącego jako godne miejsce grzebania zmarłych. Od roku ok. 1800 miejscem tym jest niewielkie wzgórze z północnej strony kościoła. Pierwsze pochówki na nowym cmentarzu sięgają początku XIX w. Najstarsza jego część obfituje w wiele sepulkralnych zabytków oraz kaplicę grobową rodziny Zborowskich z 1904 roku .