Rezydencja ukończona została przez jego córkę, Wilhelminę Albertynę Mączyńską w roku 1784. Wśród artystów zaangażownych w prace wykończeniowe wymienić można Jana Augusta Schneidera (zdun z Brzegu) oraz Jana Franciszka Carana (tapicer).

W roku 1851 właścicielem pałacu został Karol Wilhelm von Wartensleben (1778-1858). Jego potomkowie zarządzali majątkiem w Minkowskiem do lat 20. XX w. Około 1900 r. miała miejsce rozbudowa pałacu, poprzez wzniesienie piętra w mansardzie. W 1917 r. odnowiono i częściowo przebudowano wnętrza oraz wzniesiono od wschodu przybudówkę. Ostatnim przedwojennym właścicielem pałacu był Hermann Schneider (1872-1953), w którego rękach znajdował się rownież pałac w Biestrzykowicach. Po roku 1945 budynek znacjonalizowano, był m. in. siedzibą urzędu gminy (1945-46), biur PGR, przedszkola, funkcjonowało w nim wiejskie kino. Od roku 1987 ponownie własność prywatna, właściciel nie przeprowadza jednak niezbędnych remontów i obiekt stopniowo popada w ruinę.

Pałac powstał w stylu rokokowym, dostrzegalne są wpływy poczdamskiej szkoły architektonicznej, nawiązujące do pałacu Fryderyka II Wielkiego w Sanssouci. Elewacja frontowa zwrócona ku południu. Budowla parterowa na wysokich suterenach, z piętrową częścią centralną oraz mieszkalnym mansardem. Wzniesiona na planie prostokąta, z wgłębionym portykiem i facjatą na osi frontu, piętrowym ryzalitem na osi fasady ogrodowej, piętrową przybudówką na wschodzie oraz dwukondygnacyjnym skrzydłem gospodarczym, przybudowanym do elewacji zachodniej.