Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

dzwonnica - Zabytek.pl

dzwonnica


dzwonnica 1730 r. Kudowa-Zdrój

Adres
Kudowa-Zdrój

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. kłodzki, gm. Kudowa-Zdrój

Dzwonnica-budynek bramny przy kościele par. pw. Św. Piotra i Pawła w Kudowie-Zdroju - Brzozowiu jest jednym z nielicznych, zachowanych przykładów na Ziemi Kłodzkiej rozłącznej budowy kościołów i ich wież, często stosowanej w wiejskim budownictwie sakralnym Czech. Na terenie Ziemi Kłodzkiej podobne rozwiązania zachowały się jedynie na jej zach. krańcu, w przypadku → kościoła pw. Św. Bartłomieja w Kudowie-Zdroju - Czermnej oraz dawniej w przypadku → kościoła pw. Św. Katarzyny w Kudowie-Zdroju - Zakrzu.

Historia

Wolnostojąca dzwonnica-budynek bramny przy → kościele Św. Piotra i Pawła w Kudowie-Zdroju - Brzozowiu zbudowana w latach 1730-1731, jako murowana, , czterokondygnacjowa, wczesnobarokowa o bardzo uproszczonych formach. Zwieńczona profilowanym gzymsem koronującym i baniastym hełmem. Przejazd w jej przyziemiu nakryty drewnianym stropem belkowym. W 1911 r. wystrój elewacji dzwonnicy zmieniony w związku z umieszczeniem na nich tarcz zegarowych zegara ufundowanego przez proboszcza Juliusa Becka. Dla usytuowania tego zegara wyprofilowane w linii gzymsu koronującego dwa oprawione, półkoliste naczółki, nadające wystrojowi elewacji wieży cech późnobarokowych. W trakcie tych prac wykonany także obecny, neobarokowy wystrój elewacji w stylu historyzmu, nawiązujący do śląskiej architektury czasów fryderycjańskich (2 poł. XVIII w.), cechującej się łączeniem lokalnego późnego baroku z pruskim klasycyzującym barokiem. W przypadku dzwonnicy kościoła w Kudowie-Zdroju-Brzozowiu neobarokowe półkoliste naczółki w linii gzymsu koronującego i portale zestawione z pasowym boniowaniem przyziemia i boniowanymi lizenami. Bardzo linearny rysunek elementów wystroju rytych w tynku i geometryzacja form portali to stylizacja w duchu estetyki XX w.

Opis

Dzwonnica obok kościoła wolnostojąca, krępa, murowana z kamienia, tynkowana, czterokondygnacjowa, z przejazdem bramnym. Elewacje z rytymi w tynku: pasowym boniowaniem przyziemia, boniowanymi, narożnymi lizenami i gzymsami. Otwory o łuku pełnym lub szczelinowe, w tynkowych opaskach. Każdy z dwóch portali tynkowy, w formie węgarów z przewiązkami, przechodzących w podciętą wklęśle archiwoltę z wydłużonym, klinowym kluczem. Nad portalami obramione nisze na rzeźby. Nisza w elewacji pd. oryginalna. Oprawa niszy we frontowej elewacji pn. podobna, ale przekształcona zapewne ok. 1911 r. W niszy pn. umieszczona drewniana, polichromowana rzeźba Św. Jana Nepomucena z ok. poł. XVIII w. Dzwonnica zwieńczona profilowanym gzymsem koronującym z dwoma półkolistymi naczółkami i nakryta baniastym hełmem. Przejazd bramny nakryty belkowym stropem.

Zabytek dostępny przez cały rok.

Oprac. Iwona Rybka-Ceglecka, OT NID we Wrocławiu, 16.08.2017 r.

Rodzaj: dzwonnica

Styl architektoniczny: barokowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BL.21492, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BL.10102