Historia obiektu

Drewniany konwent pw. św. Marii Magdaleny po raz pierwszy wzmiankowany jest w 1413 r. W latach 1608-1615 drewniany budynek klasztorny został zastąpiony nowym, murowanym, ufundowanym przez Adama Stadnickiego wojewodę bełskiego i starostę przemyskiego. W 1630 r. klasztor rozbudowano. Mapy z k. XVIII w. potwierdzają, że był to budynek trójskrzydłowy, na rzucie podkowy przylegającej do wsch. ściany kościoła. Jednak w poł. XIX w. na mapie katastralnej już brak jest skrzydła pn. i wsch. Po pożarze w 1864 r. klasztor odbudowano zgodnie z proj. Wincentego Preusnera. W latach 1893-1904 dobudowano nową część do klasztoru wg proj. Brunona Waluszczyka. Obiekt remontowany był w obrębie elewacji w l. 70. i 80. XX w.

Opis obiektu

Zabudowania klasztorne rozciągają się na wsch. od prezbiterium, a właściwie od zakrystii kościoła. Od północy okolone są dziedzińcem wewnętrznym zamkniętym zwartą zabudową ul. Franciszkańskiej, a od południa ogrodem wydzielonym murem ogrodzeniowym biegnącym wzdłuż ul. bpa Śnigurskiego.

Klasztor złożony jest z części starszej, barokowej połączonej z zakrystią i oratorium oraz nowszej założonej na rzucie litery L, włączonej w zabudowę ul. Śnigurskiego. Jest to budynek piętrowy, podpiwniczony, z częściowo mieszkalnym poddaszem. Starsza część z rzędami prostokątnych okien w dwóch kondygnacjach, wyróżnia się gładkimi elewacjami. Część nowsza neobarokowa, z pseudoryzalitem na osi z bramą wjazdową, w dolnej kondygnacji jest rustykowana, w górnej rozczłonkowana rustykowanymi lizenami. W jej przyziemiu wprowadzono blendy  a w górnej kondygnacji okna w uszakowych obramieniach. Elewacje klasztorne od dziedzińca są gładkie, wszystkie zwieńczone gzymsami. Dachy nad klasztorem dwuspadowe, kryte blachą. We wnętrzach wystrój stanowią liczne barokowe i neobarokowe obrazy i rzeźby. Pomiędzy pn. skrzydłem klasztoru, prezbiterium i nową częścią klasztoru wytyczony jest niewielki ogród zamknięty od ul. Śnigurskiego murem z neobarokową bramką.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Dostęp do zabytku ograniczony. Wnętrza klasztoru niedostępne dla zwiedzających.

Autor noty: opr. dr Jadwiga Stęchły, NID OT w Rzeszowie, 30-01-2024 r.