Historia

Zespół pałacowy w Niewodnikach wraz z parkiem podworskim tworzy założenie w znacznym stopniu determinujące układ przestrzenny wsi. Jego całość, zajmuje powierzchnię ok. 10 ha, a centrum założenia stanowi usytuowany w środku parku pałac utrzymany w charakterze eklektycznym, który powstał w latach 70. XIX w., dzięki staraniom ówczesnego właściciela Juliusa Wichelhausa. By rozgraniczyć zespół pałacowy od zabudowy wsi w latach budowy rezydencji, założono park krajobrazowo-naturalistyczny otaczając nim założenie. Kompleksowy remont obiektu połączony z adaptacją na cele restauracyjno-hotelowe przeprowadzono w latach 1997-1998. Swoją funkcję pełnił do 2007 roku, obecnie pozostaje nieużytkowany. Najstarszym obiektem założenia jest pochodzący z 2 ćw. XIX w. spichlerz, który wzniesiony został prawdopodobnie przez Gottfrida Briegera.

Opis

Zespół pałacowy usytuowany jest w północno-wschodniej części wsi. Jego zachodnią granicę określa koryto niewielkiego Potoku Prószkowskiego, po stronie wschodniej ulica asfaltowa. Odchodząca od ulicy Opolskiej w kierunku północnym, po wschodniej stronie koryta rzeki – ulica Młyńska – prowadzi bezpośrednio do głównej bramy wjazdowej członu rezydencjonalnego. Dawne założenie zachowało swój układ przestrzenny i kompozycyjny. Rozplanowano je na rzucie prostokąta, wydłużonego na linii północ-południe, od wschodu i północy ograniczając drogami a od zachodu strumieniem rzeki. Od północy, do głównego kompleksu przylega dawna zabudowa folwarczna i fragmenty zachowanego ceglanego muru. Do tej części należał dawniej spichlerz, który w wyniku zmian własnościowych został włączony w obręb głównego członu. Dawny człon rezydencjonalny tworzą obecnie: pałac stanowiący centrum kompozycyjne parku, oficyna w formie podmiejskiej willi położona na północ oraz najstarszy obiekt zabudowy folwarcznej – spichlerz. 

Dostępny z zewnątrz

Oprac. Katarzyna Latocha, OT NID w Opolu, 07.01.2019 r.