Powstanie klasztoru w tym miejscu jest przykładem inicjatywy i skuteczności w działaniu Walentyny Łempickiej (siostry Marii), której udało się doprowadzić do osiedlenia się Klarysek w Kętach. W kościele klasztornym znajduje się Sanktuarium Adoracji Najświętszego Sakramentu, która trwa w tym miejscu nieprzerwanie od 1910 roku. Jest to ważne miejsce dla katolików, często odwiedzane nie tylko przez mieszkańców Kęt, ale także przez wiernych z bliższych i dalszych okolic miasta.

Historia

Zespół klasztorny powstał z inicjatywy Walentyny Łempickiej (1832-1918), która po wstąpieniu do zakonu kapucynek przyjęła imię siostry Marii od Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1880 r. zakupiła w Kętach nieruchomość z budynkiem dawnej poczty z zamiarem wybudowania na tym terenie klasztoru dla mniszek kapucynek. Prace prowadzono według planów inżyniera B. Margockiego. W latach 1881-1887 powstały dwa skrzydła klasztorne, a pomiędzy 1885 a 1892 kościół klasztorny pw. Trójcy Przenajświętszej. W 1910 zgromadzenie połączyło się z zakonem franciszkanek ze Lwowa, zwanym dzisiaj siostrami Klaryskami od Wieczystej Adoracji. Kościół klasztorny został przebudowany tak, aby jego wnętrze było dostosowane do charyzmatu wieczystej adoracji. W 2. poł. XX w. zespół klasztorny był rozbudowywany. Od 1913 roku klasztor kęcki jest klasztorem klauzurowym i kontemplacyjnym w którym w różnych okresach zamieszkuje od 20-40 sióstr. Siostry zajmują się także ręcznym wykonywaniem i haftowaniem paramentów liturgicznych.

Opis

Zabudowania klasztorne położone są w południowej części ulicy Kościuszki na prostokątnej działce otoczonej ceglanym murem. Zespół składa się z budynku klasztornego ustawionego wzdłuż ulicy Kościuszki z kościołem dobudowanym od południa, i sąsiadującym z nim od zachodu skrzydłem klasztornym. Układ budynków tworzy plan nieregularnego wieloboku o rzucie zbliżonym do litery „L”. Północno-zachodnią część założenia zajmują nowsze obiekty mieszkalne i gospodarcze, a część południowo-wschodnią ogród klasztorny i budynek kapelanii. Obydwa murowane, piętrowe skrzydła klasztorne zbudowane zostały na planach wydłużonych prostokątów. Nakryte są przenikającymi się dachami dwuspadowymi z facjatami w strefie poddasza. W skrzydle wschodnim od północy znajduje się przejezdna sień prowadząca na dziedziniec otoczony nowymi zabudowaniami zespołu. Kościół klasztorny pw. Trójcy Przenajświętszej jest obiektem zbudowanym w duchu neogotyku, jednonawowym, nakrytym dachem dwuspadowym z wieżyczką na sygnaturkę na kalenicy, z kaplicą Męki Pańskiej dostawioną do nawy od południa. Od wschodu fasadę świątyni wieńczy okazały szczyt schodkowy, a elewacje boczne kościoła i elewację frontową klasztoru od strony ul. Kościuszki, fryz arkadkowy. Wystrój świątyni i kaplicy jest neogotycki. Drewniane ołtarze, rzeźby i ambona wykonane zostały według sugestii ojca Honorata Koźmińskiego, duchowego opiekuna siostry Marii Łempickiej.

Kościół dostępny. Klasztor niedostępny (klauzura).

Oprac. Tadeusz Śledzikowski, OT NID w Krakowie, 08-04-2020 r.