Stanowi ona integralną jego część, gdyż jej dolne partie wybudowane były w tym samym czasie co pozostałe elementy kompleksu, czyli na początku XV w. Dzwonnica usytuowana jest na wprost wielkich drzwi kościelnych. Stoi osobno nie przylegając do budynku kościoła w odległości 13 m od niego. Dolna partia wybudowana została w 1409 r., natomiast partie górne nadbudowane zostały w 1887 r. Całość restaurowana była w 1900 r. i ponownie w 1976 r., o  czym świadczą napisy na ścianie wschodniej. Dzwonnica jest murowana z kamienia ciosanego, nieobrąbionego i z cegły. Założona na planie kwadratu o boku 6,15 m. Wysokość dzwonnicy liczona od podstawy, do szczytu dachu to 31,2 m. Na narożach najstarszej części, którą łatwo odróżnić od warstw nowszych, znajdują się ukośne, wydatne szkarpy, sięgające połowy drugiej kondygnacji, pełniące funkcje podporowe dla całej konstrukcji. W dolnej kondygnacji od frontu znajduje się gotycki ostrołukowy portal kamienny o sfazowanych węgarkach i archiwolcie. Elementy te pochodzą z czasu budowy pierwszych warstw wieży i stanowią ważny element dekoracyjny. Pierwsza i druga kondygnacja wyodrębniona jest gzymsem kordonowym.

W zwieńczeniu dzwonnicy gzyms wieńczący przerwany jest szczycikami, czyli mniejszymi fragmentami ścian bocznych stanowiących zakończenie powierzchni ściennej. Te cztery szczyty powstały w ostatnim etapie budowy dzwonnicy w 1887 r., zakończone są kamiennymi sterczynami z kwiatonami. Ze względu na to, że wszystkie cztery ściany kończą się wspomnianymi już szczytami, dach pokryty blachą jest krzyżowy. Utworzony w ten sposób hełm namiotowy stanowi wielką wartość architektoniczną, wzbogacającą całą konstrukcję. Od drugiej kondygnacji wzwyż wieża jest tynkowana i boniowana. Dodatkowo, naroża dzwonnicy powyżej drugiej kondygnacji są ścięte. Bardzo grube mury świadczą o charakterze obronnym dzwonnicy wzniesionej blisko kościoła. Na fasadzie wschodniej, na wysokości 10,5 m znajduje się napis

A. D. 1976. oznaczający datę renowacji wieży, powyżej na wysokości 13,5 m umieszczony jest inny napis: REST: A: D: 1900 mówiący o wcześniejszej restauracji dzwonnicy.

Wnętrze dzwonnicy jest jednoprzestrzenne, podzielone drewnianymi stropami z takimiż schodami. Na wysokości 18,5 m znajdują się trzy dzwony: największy Święty Wojciech o wadze 387 kg, i dwa mniejsze: Maryja o wadze 120 kg i Bronisław ważący 240 kg. Wszystkie dzwony zostały wykonane w odlewni braci Felczyńskich w Przemyślu.