Historia

Powstanie zespołu sakralnego karmelitów w Woli Gułowskiej poprzedziła budowa kaplicy ufundowanej przez właściciela wsi Hieronima Rusieckiego, wg tradycji, w miejscu pojawienia się w 1548 r. M. Boskiej. Kaplica funkcjonowała jako filialna parafii w pobliskim Adamowie. Konwent karmelitów trzewiczkowych został ufundowany w 1633 r. z inicjatywy dziedziców Ludwika, Stanisława i Mikołaja Krasińskich. Formalnie erygowany we wrześniu 1659 r. przez biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebnickiego. Zapewne wkrótce rozpoczęto budowę murowanego barokowego kościoła, którą kontynuowano z przerwami do 1704 r., a ukończono dopiero w l. 1770-1780, po wybudowaniu dwuwieżowej fasady. Współcześnie z kościołem, w 2. poł. XVII w., wzniesiona została prawdopodobnie wolno stojąca dzwonnica, na temat której brak bliższych przekazów. Istniejąca obecnie dzwonnica została wzniesiona na nowo (bądź przebudowana ze starej z całkowitym zatarciem cech stylowych) w 1958 r., wraz z zakupieniem nowych dzwonów w miejsce zrabowanych w 1941 r.

Opis

Zespół klasztorny położony jest w centralnej. części wsi, po pn. stronie drogi lokalnej. Centralną budowlą zespołu jest okazały barokowy kościół oraz niewielki klasztor znajdujący się po jego zach. stronie. Dzwonnica usytuowana jest w pobliżu pd.-wsch. narożnika wieży kościelnej, przy murowanym ogrodzeniu otaczającym cmentarz kościelny. Jest to dzwonnica typu parawanowego, założona na planie prostokąta, z dwoma zamkniętymi odcinkowo prześwitami, w których zawieszone dzwony. Bryła trójuskokowa, z częścią środkową wyniesioną w formie niskiej, czworobocznej wieżyczki z przeźroczami, w której umieszczony mały dzwon – sygnaturka. Dzwonnica murowana z cegły i otynkowana. Partie boczne nakryte daszkami trójpołaciowymi, wieżyczka pod daszkiem namiotowym pokrytym blachą. Elewacje o podziałach ramowo-lizenowych, z wyodrębnionym cokołem i wąskimi gzymsami wieńczącymi.

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 30.10.2019 r.