Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

plebania - Zabytek.pl

plebania


budynek mieszkalny 1926 r. Nowy Lubiel

Adres
Nowy Lubiel, 13

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. wyszkowski, gm. Rząśnik

Plebania wraz z kościołem parafialnym oraz dzwonnicą stanowi ważny element mazowieckiego drewnianego budownictwa sakralnego.

Historia

Zgoda na budowę pierwszego kościoła w miejscowości wydana została w dniu 24 maja 1547 r. Parafia p.w. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Nowym Lubielu erygowana została przez biskupa płockiego Andrzeja Noskowskiego w dniu 9 września 1547 r. Fundatorem kościoła i parafii była Anna Nowodworska, właścicielka wsi Lubiel. Świątynia spłonęła w dniu 17 lipca 1775 r., niemniej już dwa lata później na jej miejscu stanął drugi w kolejności kościół, którego fundatorem był jeden z kolejnych właścicieli Lubiela, podstoli różański Adam Nowodworski.

Kościół przetrwał do 1890 r., kiedy miejscowy proboszcz, ks. Józef Dmochowski, przystąpił do budowy większej świątyni. Stary budynek kościoła obudowano nowymi ścianami oraz dachem i rozebrano dopiero wówczas, gdy nowa świątynia była już ukończona. Miało to miejsce w dniu 9 listopada 1890 r. W tym samym okresie zbudowano również na przykościelnym terenie otoczonym betonowym, ażurowym ogrodzeniem na kamiennym fundamencie z kamienia polnego, drewnianą dzwonnicę. Również drewniana plebania położona na północny-wschód od kościoła zbudowana została nieco później, bo w ok. 1926 r. (prawdopodobnie w l. 1924-1928). Przetrwała ona bez uszkodzeń II wojnę światową, remontowana była w poł. l. 90. XX w. kiedy to otynkowano z obu stron jej ściany, a pokrycie gontowe wymieniono na blaszane.  

Opis

Drewniana plebania usytuowana jest w nieznacznym oddaleniu od kościoła, kalenicą do ul. Nadnarwiańskiej, po jej północnej stronie. Otoczona jest metalowym płotem osadzonym w ceglanych słupach. 

Wykonana została w konstrukcji zrębowej, z niskimi obustronnie otynkowanymi ścianami, nakryta wysokim  krokwiowo-jętkowym dachem łamanym, polskim, pokrytym blachą, z dwuspadowymi facjatami. Rozplanowana została na rzucie prostokąta, z dostawionym od strony południowej gankiem, werandą od strony północnej i przybudówką od strony wschodniej. Budynek jest jednokondygnacyjny, z dwoma facjatami na osi środkowej, niepodpiwniczony. Elewacja frontowa (południowa) jest siedmioosiowa, z umieszczonym centralnie na osi środkowej gankiem poprzedzonym dwoma kolumnami. Nad nim usytuowana została nakryta dwuspadowym dachem facjata z dwoma prostokątnymi oknami. W połaci dachowej, po obu stronach facjaty, umieszczone zostały dwa niewielkie świetliki. Elewacja zachodnia jest asymetryczna, z jednym oknem w osi północnej. Do elewacji wschodniej dostawiona została późniejsza dobudówka, przez którą prowadzi wejście do plebanii. Elewacja północna jest siedmioosiowa, z usytuowaną na osi środkowej werandą wspartą na czterech drewnianych słupach z ozdobną balustradą z tralek. Wnętrze budynku narożnie siedmiobiegowe, dwuosiowe, proste, z podłogami deskowymi, białymi, ścianami otynkowanymi i bielonymi oraz drewnianymi schodami jednobiegowymi prowadzącymi na poddasze. Stolarka drzwiowa jest drewniana, jedno- i dwuskrzydłowa, płycinowa, okienna również drewniana wielopolowa.

Obiekt dostępny po uprzednim umówieniu się z proboszczem parafii w Nowym Lubielu.

Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 13.02.2019 r.

Rodzaj: budynek mieszkalny

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  drewniane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.176525, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.249873