Historia

Budynek, pełniący funkcję mieszkania pastora i nauczycieli szkoły parafii staro luterańskiej, wzniesiony został w 1853 r.; od 1929 r. pełnił funkcję kancelarii parafialnej; obecnie w części jest użytkowany na cele mieszkalne.

Opis

Budynek dawnej plebanii staroluterańskiej usytuowany jest kalenicowo w zwartej zabudowie wschodniej pierzei ul. Młynarskiej, skrajny, u zbiegu z ul. Garbarską, w sąsiedztwie kościoła staro luterańskiego, obecnie polskokatolickiego pw. Zesłania Ducha Świętego.

Jest to budynek podpiwniczony, dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie prostokąta, nakryty kalenicowym dachem dwuspadowym. Zachowana jest kompozycja 6-osiowej elewacji zachodniej, 3-osiowej szczytowej oraz 5-osiowej elewacji wschodniej z 1-osiowym ryzalitem na osi, w którym wejście do budynku. Elewacje są tynkowane, z wyrobionym w tynku detalem architektonicznym w postaci gzymsów, profilowanych opasek otworu drzwiowego oraz okiennych. Wejście do budynku, poprzedzone rodzajem dodatkowego, płytkiego, I-kondygnacyjnego ryzalitu, zwieńczonego trójkątnym frontonem. Zachowana jest drewniana, oryginalna stolarka drzwi wejściowych, ramowo-płycinowych, o przeszklonych środkowych płycinach i dodatkowo przesłoniętych ozdobnymi kratami; częściowo – drewniana stolarka okienna bez dekoracji. 

Zabytek dostępny z zewnątrz.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 19.11.2018 r.