Grudzińskiego. Rozbudowany układ przestrzenny budynku nawiązuje do historyzujących realizacji lat 30 XX w. bazując na symetrycznych barokowych i klasycyzujących założeniach pałacowych z cofniętym korpusem głównym, ujętym obustronnie silnie wysuniętymi przed lico elewacji skrzydłami bocznymi. Szpital, po 11 miesiącach budowy ukończono i przekazano do dyspozycji Służby Zdrowia Marynarki Wojennej w 1932 r. Przewidziany był on na 100 łóżek. Miał on dwa podstawowe oddziały - chirurgia oraz choroby wewnętrzne i zakaźne, z pododdziałami. W okresie okupacji niemieckiej w obiektach szpitala zorganizowano szkołę dla marynarzy załóg okrętów podwodnych. Po wyzwoleniu w 1946 r. w obiektach szpitala rozmieszczono Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej, która opuściła budynek w 1947 r. W 1947 r. do obiektu powrócił Szpital Marynarki Wojennej. W 1949 r. powołano Szpital Marynarki Wojennej w Oliwie, a obiekt na Oksywiu przejęły inne instytucje Służby Zdrowia Wojska Polskiego, tj. Szefostwo Służby Zdrowia Marynarki Wojennej, Przychodnia Garnizonowa wraz z izbą chorych, Laboratorium Sanitarno-Higieniczne Marynarki Wojennej oraz Wojskowy Ośrodek Medycyny Prewencyjnej. Obecnie budynek użytkowany jest przez Wojskowy Ośrodek Medycyny Prewencyjnej, Wojskową Specjalistyczną Przychodnię Lekarską Gdynia-Oksywie oraz zakłady Wojskowego Instytutu Medycznego – Zakład Medycyny Morskiej i Hiperbarycznej oraz Zakład Epidemiologii i Medycyny Tropikalnej.