To przeobrażony pod koniec wieku XIX renesansowy park, związany z dawną rezydencją właścicieli majątku ziemskiego. W parku zachowało się wiele interesujących okazów drzew różnych gatunków – co ciekawe są one oznaczone specjalnymi tabliczkami, dzięki czemu spacer zamienia się w lekcję botaniki.

Pomiędzy zabudowaniami folwarku, a parkiem krajobrazowym znajduje się pałac. Dzięki zachowanym fundamentom piwnic archeologom udało się ustalić, że wybudowano go w XVI w., kiedy to Strzelce wchodziły w skład dóbr wrocławskiego rodu von Buettner (swoje włości mającego również w okolicach Wrocławia, Trzebnicy i Strzelina). Przebudowy obiektu miały miejsce na przełomie XVIII i XIX w. oraz w I połowie wieku XIX. Właścicielami Strzelec były wówczas rodziny Kalckreuth i słynni Henckel von Donnersmarckowie z pobliskiego Gręboszowa. Ich rezydencją obiekt był do roku 1873, kiedy to hrabia Łazarz (Lazarus, żyjący w latach 1817-1887) przekazał strzelecki majątek w zarząd rodzinie Benneke. Karol Henryk Benneke do roku 1945 administrował dobrami o powierzchni 272 ha, z czego aż 254 stanowiły pola uprawne.

Pałac składa się z korpusu głównego i dwóch skrzydeł bocznych. Korpus pokryty jest dachem dwuspadowym i posiada przykryty kopułą ryzalit oraz zwieńczoną hełmem z latarnią wieżę. Skrzydła zwieńczone są neorenesansowymi szczytami o półkolistych spływach. Dekoracje elewacji wykonano w stylu eklektycznym, z elementami neorenesansu i neobaroku. Detal architektoniczny pałacu składa się z profilowanych gzymsów kordonowych, opasek wokół otworów okiennych, nadokienników i dekoracji szczytów.

We wnętrzach zachowały się trzy okna witrażowe, stolarka okienna i drzwiowa, schody, balustrady oraz boazerie w sali kominkowej i na klatce schodowej.