Usytuowany na prawdopodobnie sztucznie usypanym wzniesieniu stanowi znakomitą dominantę krajobrazową z przypisaną mu od wieków funkcją sakralną dodatkowo podkreśloną pozycją Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych, Pani Ziemi Grójeckiej. 

Historia

Nazwa wsi, wg miejscowej tradycji, upamiętnia zwycięską potyczkę wojsk książęcych nad wrogiem (XIII w.). Wielka waleczność i odwaga wojska zostały nazwane "lwim czynem" i stąd ma pochodzić nazwa miejscowości Lewiczyn. W podzięce za zwycięstwo nad wrogiem wojsko usypało czapkami wzgórze, na którym wybudowano pierwszy istniejący we wsi kościół pod wezwaniem św. Wojciecha oraz usytuowano na nim otoczony kamiennym murem przykościelny cmentarz, który w chwili obecnej jest nieczynny (ostatnie pochówki pochodzą z końca XIX w.).

Opis

Cmentarz przykościelny ma kształt owalny i ulokowany jest równoleżnikowo w centralnej części wsi, na wzgórzu (sztucznie usypanym?). Otoczony został kamiennym murem.. W jego centralnej części pobudowany został drewniany kościół p.w. św. św. Wojciecha i Marcina Biskupów. Na terenie cmentarza, wokół świątyni wykonano wybrukowane kostką Bauma procesyjne obejście. Dzwonnica usytuowana jest na południowy - wschód od kościoła. Teren przykościelny obsadzony jest okazami starodrzewa (od strony południowej i wschodniej) oraz młodych nasadzeń drzew iglastych (od strony zachodniej).

Na cmentarzu znajdują się: zegar słoneczny ufundowany w 1826 r. przez Ludwika Spinera, z marmurową tarczą na ośmiobocznej kolumnie ceglanej, tynkowanej i żłobkowanej, nagrobki oraz tablice.

Nagrobki pochodzą z XVIII i XIX w. Są to wolnostojący: rokokowy, piaskowcowy z ok. 1760 r. serca Jakuba z Błędowa Błędowskiego; usytuowane pod zadaszeniem przy północnej ścianie wieży -  piaskowcowy z 1830 r. Antoniego Łukasza Crutty, jego córki Elizy z Cruttów Bedlińskiej i Wojciecha Piotra Bedlińskiego oraz marmurowy Teodora Ossoria Dobieckiego zm. w 1855 r. Tablice piaskowcowe wykonane zostały dla proboszczów lewiczyńskich - Antoniego Józefa Wilskiego zm. w 1781 r. i Szymona Grolla zm. w 1816 r.  Tabliczka żeliwna z 1861 r. poświęcona została pamięci poległych w Koronie i Litwie.

Obiekt ogólnodostępny

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 18.01.2019 r.