Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

dwór obronny - Zabytek.pl

Adres
Siemkowice, Zamkowa 1

Lokalizacja
woj. łódzkie, pow. pajęczański, gm. Siemkowice

Przykład rezydencjonalnej siedziby szlacheckiej wzniesionej w XVI w., posiadającej cechy obronne, jeden z najlepiej zachowanych obiektów tego typu na terenie województwa łódzkiego. 

Historia

Pierwsza drewniana fortalicja w Siemkowicach znajdowała się na terenie podmokłych łąk położonych w pobliżu zespołu dworskiego. 

Fundatorem murowanej budowli w obecnym miejscu była rodzina Siemkowskich. Wzniesiono ją w połowie XV w. Miała formę prostopadłościennej kamiennej bryły ( wieży) o dwóch piętrach. Z budowli tej zachowały się dwie ściany zewnętrzne oraz jedna izba. W II połowie XVI w. dwór został rozbudowany i zyskał formę piętrowej budowli, w której mieściło się 7 lub 8 dużych pomieszczeń. W końcu XVII w. dobudowano we wschodnim narożniku alkierz. W XIX w. na skutek zniszczeń po pożarze rozebrano piętro i podwyższono alkierz. Po kolejnym pożarze w 1953 r. dwór został odbudowany, a alkierz przywrócono do wysokości jednej kondygnacji. 

Kolejnymi właścicielami byli Święciccy a po nich Karśniccy, w których rękach wieś pozostała do 1945 r. 

Opis

Dwór położony jest w zachodniej części wsi. Otacza go park dworski, którego część stanowią tereny podmokłe. Budynek wzniesiono na niewielkiej sztucznej wysepce oddzielonej od lądu stałego fosą. Prowadzi do niego drewniany mostek. 

Obiekt kilkufazowy z zachowanymi elementami rensesansowymi i barokowymi.

Dwór umiejscowiony jest na planie zbliżonym do kwadratu, w którego północno-wschodni narożnik wbudowano alkierz, także na planie czworoboku. Jest częściowo podpiwniczony, jednokondygnacyjny. Przekryto go czterospadowym dachem. Osobny namiotowy dach wieńczy alkierz.

Materiałem wykorzystanym przy budowie dworu był częściowo kamień (w partii stanowiącej relikt pierwotnego budynku) oraz cegła. Ściany w partii ceglanej zostały obustronnie otynkowane. Piwnice sklepione są kolebkowo, natomiast pomieszczenia dworskie przekrywają stropy żelbetowe. Dach posiada więźbę drewnianą. 

Wejście główne do obiektu umiejscowiono w elewacji południowej. Jest ona trzyosiowa, otwór drzwiowy znajduje się w skrajnej prawej osi. Zaakcentowany został skromnym płaskim portalem z trójkątnym szczytem. Pozostałe osie wyznaczają otwory okienne, które we wszystkich elewacjach ozdobiono renesansowymi, kamiennymi obramieniami.

Skrajną północną część elewacji wschodniej stanowi wysunięta bryła alkierza. Jest ona także dominującą partią w elewacji północnej, której zachodnia część wykonana została z kamienia i nie jest otynkowana. Część elewacji zachodniej także stanowi kamień. 

Zachowany portal kamienny w jednym z otworów drzwiowych łączących dwa pomieszczenia.

Obiekt dostępny jedynie z zewnątrz. 

Oprac: Anna Michalska, NID OT w Łodzi, 06.06.2017 r.

Rodzaj: dwór

Styl architektoniczny: barokowy

Materiał budowy:  kamienne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_10_BK.128449, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_10_BK.192622