Historia

Jak głosi lokalna tradycja, pierwotnie na wysepce na stawie stał „zamek obronny”. Hipotezę tę pośrednio potwierdzają sondażowe badania archeologiczne, w wyniku których ustalono, że osadnictwo w tym miejscu miało miejsce już w XVI wieku. Najprawdopodobniej pierwszy dwór postawiono z drewna (brak śladów budowlanych datowanych na XVI stulecie), dopiero kolejny był murowany. W piwnicach zachowała się część ścian o innej grubości i rodzaju materiału od pozostałych, co pozwala sądzić, iż są to relikty wcześniejszego murowanego założenia. 

Powyższe przypuszczenia wymagają jednak weryfikacji na podstawie kompleksowych badań architektonicznych i archeologicznych. 

Obecny dwór wzniósł w 1836 r. Marceli Sulimierski. Sulimierscy posiadali dobra Lubiec od pocz. XIX w., do r. 1911 r, kiedy przeszły w ręce rodziny Arkuszewskich. Po zakończeniu II wojny światowej usytuowano tu siedzibę PGR, a w l. 70 XX w. dwór przejęto na potrzeby oświaty- obecnie mieści się w nim Szkoła Podstawowa.

Opis

Dwór usytuowany jest na wyspie położonej na stawie, otacza go zabytkowy park. Od wschodu zespół sąsiaduje ze stawem rybnym, od południa z drogą główną we wsi, prowadzącą z Łasku do Szczercowa. 

Jest to parterowy budynek, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem. Zrealizowany został na planie prostokąta z przybudówką od zachodu. Zwieńczony został czterospadowym dachem. 

Dwór wzniesiono z cegły. Posiada drewniane stropy, piwnice wieńczy strop odcinkowy. Dach pokryto blachą.

Elewacja frontowa umiejscowiona jest od południa. Jest siedmioosiowa, symetryczna. Jej centralną część stanowi wgłębny portyk z czteroma kolumnami toskańskimi, tryglifowym fryzie i kostkowym gzymsie. Nad nim umiejscowiona jest facjatka, zwieńczona trójkątnym szczytem. Od strony ogrodowej (północnej) znajduje się płytki trójosiowy ryzalit ozdobiony pilastrami, podobnie jak w fasadzie jego zwieńczenie stanowi facjatka. W partii przyziemia umieszczono masywną bryłę tarasu z zejściem do ogrodu. 

Elewacja zachodnia mieści prostokątną parterową dobudówkę, w której znajduje się wejście do budynku. W trójosiowej elewacji wschodniej znajduje się zejście do piwnic. 

Narożniki wszystkich elewacji, portyku i ryzalitu zaakcentowano boniami, wszystkie elewacje zwieńczone są gzymsem uskokowym. Ważnym elementem kompozycyjnym jest wydatny cokół. 

Główne wejście w elewacji południowej prowadzi do sieni, za którą znajduje się klatka schodowa, a za nią dawny salon. Pomieszczenia w partiach wschodniej i zachodniej posiadają podziały wtórne.

Obiekt dostępny z zewnątrz cały rok, w celu wejścia do budynku należy skontaktować się z dyrekcją szkoły.

Oprac: Anna Michalska, NID OT Łódź, 06.2016 r.