Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół pw. Wszystkich Świętych - Zabytek.pl

kościół pw. Wszystkich Świętych


kościół 1744 r. Drohiczyn

Adres
Drohiczyn, Benedyktyńska 6

Lokalizacja
woj. podlaskie, pow. siemiatycki, gm. Drohiczyn - miasto

Doskonały przykład późnego baroku, najprawdopodobniej dzieło najlepszych warszawskich twórców 1.

poł. XVIII wieku. Świątynia o dynamicznej, rozfalowanej fasadzie i harmonijnym wnętrzu opartym na kształcie elipsy, malowniczo położona na nadbużańskiej skarpie.

Historia

Pierwszy klasztor i kościół Benedyktynek w Drohiczynie ufundował w 1623 r. Wojciech Niemira, kasztelan i wojewoda podlaski. Podstawą fundacji były również dobra ziemskie ofiarowane klasztorowi przez Zofię Kiszczankę, benedyktynkę z Torunia, która 1.XI. 1623 r. przybyła do Drohiczyna z 11 zakonnicami. Drewniane założenie zostało zniszczone doszczętnie w 1657 r.; dwa lata później odbudowano klasztor. Murowany zespół kościelno-klasztorny wystawili w latach 1733-1738 Wiktoryn i Marcin Kuczyńscy; kościół konsekrował w 1744 r. Franciszek Kobielski, bp łucki. Projektantem świątyni był prawdopodobnie Jakub Fontana. Zakonnice zajmowały się kształceniem dziewcząt i opieką nad chorymi. W 1854 r. klasztor został zamknięty przez rząd carski, ale wkrótce mniszki powróciły. Za pomoc powstańcom styczniowym zostały relegowane, a kościół i klasztor ponownie zamknięto w 1864 roku. W latach 1864-1885 klasztor należał do zakonnic prawosławnych, po tym okresie służył jako więzienie, a następnie został rozebrany. W 1918 r. kościół - pozbawiony już wyposażenia - rewindykowano katolikom; w latach 1930-1939 r. służył jako kaplica szkolna, a następnie został przerobiony przez wojska rosyjskie na szalet. Przywrócono go do kultu w 1941 roku. W 1957 r. powróciły z Nieświeża Benedyktynki i przystąpiły do remontu kościoła i odbudowy klasztoru (1958-1960, 1992).

Opis

Kościół położony na wzgórzu nad doliną Bugu, na zach. od miejskich zabudowań, fasadą skierowany na pd. Późnobarokowy.

Bryła kościoła prostopadłościenna, nakryta dachem dwuspadowym, poprzedzona od pd. rozbudowaną, rozrzeźbioną fasadą. Do elewacji bocznych i tylnej kościoła przylegają zabudowania klasztorne. Murowany z cegły, tynkowany, dach kryty blachą. Fasada parawanowa, trójosiowa. Złożona z cofniętej, trójkondygnacyjnej części środkowej i ustawionych do niej pod kątem rozwartym części zewnętrznych, uformowanych w dwukondygnacyjne wieże pozbawione hełmów, skomunikowane ze skrzydłami klasztoru. Oś środkowa fasady zaakcentowana w przyziemiu wypukłą ścianą niszy mieszczącej przedsionek, ujętej pilastrami toskańskimi. W drugiej i trzeciej kondygnacji okna oflankowane kolumnami toskańskimi ustawionymi na tle pilastrów dźwigających gierowane belkowanie z przerwanymi naczółkami. Zwieńczenie o zarysie odcinkowym, obramione przerwanymi naczółkami. Części boczne fasady wypełnione prostokątnymi płycinami, w górnej kondygnacji przeprute zamkniętymi półkoliście otworami głosowymi, ujęte w narożach zwielokrotnionymi pilastrami toskańskimi, zwieńczone niskimi attykami. Boczne elewacje gładkie, zwieńczone belkowaniem; w dolnej partii obudowane piętrowymi skrzydłami klasztoru, wyżej przeprute prostokątnymi otworami okiennymi zamkniętymi odcinkowo. Wnętrze jednoprzestrzenne, założone na planie składającym się z trzech połączonych ze sobą fragmentów elips (podłużnego trójprzęsłowego korpusu nawowego i ustawionych do niego poprzecznie rzutów prezbiterium i kruchty). Przekryte opiętym gurtami sklepieniem kolebkowym z lunetami. Podział ścian oparty na rytmie par toskańskich pilastrów, osadzonych na cokole, zwielokrotnionych w narożach, dźwigających drobno profilowane, gierowane belkowanie. W ścianach bocznych środkowego przęsła nawy arkadowe nisze na ołtarze boczne, w ścianach skrajnych przęseł po dwie nisze ułożone jedna nad drugą. Balkon chóru muzycznego na narysie odcinkowym, przepruty trzema arkadami na filarach, osłonięty pełnym parapetem. Wyposażenie z okresu fundacji zachowane szczątkowo (nieliczne naczynia liturgiczne i obrazy olejne).

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz. Otwierany w czasie nabożeństw.

Oprac. Aneta Kułak, OT NID w Białymstoku, 26-11-2015 r.

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Jarosław Bochyński (JB).

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: barokowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_20_BK.60208, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_20_BK.166637