Stanowi przykład drewnianej wiejskiej świątyni charakterystycznej dla regionu. Jego forma jest typowa dla poł. Wielkopolski. Obiekt reprezentuje architekturę drewnianą charakterystyczną dla śląskiej szkoły XVII i XVIII wieku.

Historia

Parafia erygowana w 1405 roku przy drewnianym kościele pw. św. Marcina.

W 1614 r. dostawiono do istniejącego kościoła wieżę od zach. wraz z dzwonnicą.

Obecny kościół zbudowano zapewne w 1. ćw. XVIII wieku.

W 1892 r. miał miejsce remont gruntowny wieży kościoła.

Kościół został odnowiony w 1928 roku. Wówczas również podwyższono wnętrze kościoła oraz wymieniono jego części konstrukcyjne+. Pokryto wówczas dachy kościoła nowym gontem. Płaskie sufity zamieniono na sklepienie beczkowe.

W latach 1950-1960 - ściany zostały pokryte polichromią.

W latach 80. XX w. obwiedziono teren cmentarza przykościelnego i parafialnego nowym kamienno-stalowym ogrodzeniem.

W latach 80. XX w. zmieniono pokrycie dachów na blachę miedzianą. Wykonano również podmurówkę zakrystii, ramion transeptu oraz wieży.

W 1885 r. odnowiono prospekt organowy, ołtarze iambonę.

W 1990 r. docieplono ściany, stropy oraz wykonano nowe szalowanie wnętrza.

W 1994 r. wymieniono okna kościoła.

W latach 1993-1996 wybudowano nową drewnianą kaplicę przedpogrzebową, nawiązującą formą do istniejącej świątyni.

Opis

Donaborów oddalony jest 7 km na płd.-wsch. od Kępna, przy lokalnej drodze łączącej Opatów z Olszową. Kościół parafialny usytuowany jest na wyniesieniu w centralnej części wsi, na terenie cmentarza parafialnego o zarysie prostokąta z zaokrąglonym narożem od wschodu. Od płd.-wsch. teren cmentarza dość stromo opada w stronę drogi. Cmentarz, pierwotnie przykościelny, zamykał się prawdopodobnie w granicach działki nr 158. Został zapewne poszerzony w kierunku zach. i północnym. W latach 80. XX w. obwiedziony został nowym kamienno-stalowym ogrodzeniem. Teren cmentarza przykościelnego porośnięty obecnie trawą, z pomnikiem św. Jana Pawła II, figurą Chrystusa króla wystawioną w 600 rocznicę postawienia kościoła, nielicznymi nagrobkami oraz pomnikowymi lipami. Na pn. od kościoła w latach 1993-1996 wybudowano drewnianą kaplicę przedpogrzebową, która swą formą nawiązuje do bryły kościoła.

Pierwszy kościół w Donaborowie zbudowany został ok. 1405 roku. W 1614 r. dostawiono do niego wieżę. Obecny kościół wzniesiono zapewne w 1. ćw. XVIII wieku. W 1928 r. został gruntownie odnowiony, podwyższono też jego wnętrze. W końcu lat 80. XX w. i w latach 90. XX w. zmieniono pokrycie dachu na blachę miedzianą, wymieniono stolarkę okienną oraz odnowiono wyposażenie kościoła. Drewniany, o konstrukcji zrębowej z wieżą na słup, na zewnątrz oszalowany. Orientowany, jednonawowy, na rzucie krzyża łacińskiego, z prezbiterium tej samej szerokości i wysokości co nawa, zamkniętym trójbocznie. W pn. naroże, na styku nawy i transeptu wkomponowana została czworoboczna zakrystia. Od zach., na przedłużeniu nawy, znajduje się czworoboczna wieża z kruchtą boczną od północy. Bryła kościoła rozczłonkowana, z dominującą wieżą o nieco nachylonych ścianach, zwieńczona czteropołaciowym dachem z latarnią. Wyposażenie kościoła przeważnie późnobarokowe i klasycystyczne. Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym. Na belce tęczowej umieszczono barokowy krucyfiks. Chór drewniany wsparty na czterech słupach, na parapecie którego umieszczono kartusz z akantu z obrazem św. Anny Samotrzeć. Do naszych czasów zachował się dzwon z 1547 r. z napisem „Ave Maria, gratia plena”.

Zabytek dostępny z zewnątrz. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu. Bliższe informacje na temat parafii oraz godziny mszy św. są podane na stronie parafii i diecezji kaliskiej: www.diecezja.kalisz.pl.

oprac. Teresa Palacz, OT NID w Poznaniu, 06-02-2015 r.