Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół filialny pw. św. Anny - Zabytek.pl

kościół filialny pw. św. Anny


kościół 2. poł. XV w. Domanice

Adres
Domanice, 53a

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. wrocławski, gm. Mietków

Kościół filialny pw.św.Anny stanowi przykład dwufazowej, wiejskiej budowli sakralnej, łączącej gotyckie prezbiterium z 2.

poł. XV w., z barokowym korpusem nawowym i wieżą, wzniesionymi przed rokiem 1666.

Historia

Istnienie kościoła lub kaplicy w Domanicach wzmiankowano w 1348 i 1374 roku. Obecną świątynię wzniesiono w 2. poł. XV w. i przebudowano w 1. ćw. XVI wieku. W 1664 r. budowla częściowo spłonęła; z pożaru ocalało sklepione prezbiterium i zakrystia. Do 1666 r. kościół odbudowano z fundacji właściciela miejscowych dóbr, barona Ludwika Monteveques de Avignon, wznosząc nową wieżę zwieńczoną hełmem, wyposażoną w zegar słoneczny i dwa dzwony. Ufundowano też nowe ołtarze, ambonę, ławki, konfesjonały i paramenty.

Świątynię restaurowano w 1894 r., remontowano w latach 1961, 1965-1966 i 1980, 1995 (tynki elewacyjne, hełm wieży).

Obecnie jest kościołem filialnym parafii pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Bukowie.

Opis

Kościół usytuowany w pn. części wsi, na wyniesieniu, otoczony cmentarzem, który ogrodzony jest kamiennym murem.

Kościół orientowany, murowany z granitowego kamienia łamanego i cegły, tynkowany. Założony na planie prostokąta, jednonawowy, z wyodrębnionym, węższym, prosto zamkniętym prezbiterium (z 2. poł. XV w.) i przylegającą do niego od pn. prostokątną zakrystią (z 2. poł. XV w., przebud. w 1. ćw. XVI w.). Przy korpusie nawowym (po 1664, przed 1666 r.) posadowiona została od pn. czworoboczna wieża (po 1664, przed 1666 r.) kryta baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią. Od zach. nawę poprzedza niewielka, kwadratowa kruchta. Dachy ceramiczne, ponad prezbiterium, nawą i kruchtą dwuspadowe; nad zakrystią pulpitowy. Elewacje zwieńczone gzymsem, naroża budowli zaakcentowane wyrobionym w tynku podziałem ramowym. Wieża ujęta gzymsem koronującym oraz gzymsami oddzielającymi poszczególne kondygnacje, nieznacznie zmniejszające się schodkowo ku górze. Otwory okienne prezbiterium, nawy i zakrystii ostrołukowe, obwiedzione tynkowymi opaskami. Otwory w niższych kondygnacjach wieży szczelinowe, w ostatniej kondygnacji zdwojone z brisoletami, zamknięte pełnymi łukami. Na elewacji wieży płycina inskrypcyjna oraz rombowa plakieta z herbem fundatora odbudowy barona Ludwika Monteveques de Avignon.

Prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym; w nawie strop belkowy z dekoracją pseudokasetonową; zakrystia przesklepiona kolebą z lunetami.

W przyziemiu wieży krypta nakryta sklepieniem kolebkowym, do której prowadzi portal z przerwanym naczółkiem; na drzwiach malowane przedstawienia vanitatywne. Wnętrze krypty pokryte polichromią przedstawiającą Michała Archanioła wzywającego zmarłych na Sąd Ostateczny.

Wyposażenie kościoła w zasadniczej części barokowe, z poł. XVII w. (ołtarz gł., ołtarze boczne, ambona). Zachowany też portret barona Ludwika Monteveques de Avignon z poł. XVII wieku.

Zabytek dostępny.

oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 26-08-2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: gotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.89608, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.118398