Ceramiczny portal kościoła należy do nielicznych tego typu w Europie.

Historia

Najstarsza wzmianka o świątyni pochodzi z 1335 r. i dotyczy przekazania patronatu nad nią kolegiacie w Myśliborzu, kolejna odnotowuje 1336 r. jako datę fundacji ołtarza poświęconego Najświętszej Marii Pannie. Kościół wznoszono etapami. Jako pierwszy na pocz. XIV w. powstał korpus nawowy, pod koniec XV w. powiększono go o prezbiterium i wieżę, w 1725 r. od południa dostawiono zakrystię. W 1847 r. rozebrano wieżę i do 1859 r. wybudowano nową, neogotycką. Gotyckie sklepienia zniszczone przez pożary w 1618 i 1641 r. zastąpiono stropami, które ostatecznie wymieniono na sklepienia pozorne podczas remontu w latach 1852-1854. Pierwotnie kościół był świątynią katolicką. Po 1534 r., kiedy przejęli go protestanci dokonano zmian wyposażenia. W 1647 r. wstawiono ołtarz ufundowany m.in. przez rodziny von Koppen i von Bornstedt. W XIX w. zbudowano emporę wspartą na trzech arkadach. Po II wojnie światowej kościół przeszedł w ręce katolików, został poświęcony 01.11.1946 r.

Opis

Świątynia usytuowana jest w północno-wschodniej części Dobiegniewa, przy drodze wyjazdowej w kierunku Wałcza, na terenie dawnego cmentarza parafialnego. Jest budowlą trójnawową w układzie halowym. Do korpusu głównego, nakrytego wysokim dwuspadowym dachem, przylega od wschodu prezbiterium o trójbocznym zamknięciu zwieńczone dachem wielospadowym. Przy południowej ścianie prezbiterium znajduje się zakrystia. Po stronie zachodniej usytuowana jest prostopadłościenna wieża nakryta niskim dachem namiotowym, przesłoniętym rozetową balustradą, z pinaklami w narożnikach. Kościół został wzniesiony z cegły, pokrycie dachu stanowi dachówka karpiówka układana „w łuskę”. Ceglane elewacje artykułowane są rytmicznie rozmieszczonymi otworami okiennymi zamkniętymi ostrołukowo oraz trójstopniowymi przyporami. W północnej i południowej elewacji zachowały się gotyckie portale o ostrołukowym wykroju, zdobione fryzami z glazurowanych terakotowych płytek z przedstawieniami zwierząt, ludzkich głów, jeźdźców i wici roślinnych. Wnętrze przekrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe. Zachował się ołtarz główny z k. XIX w. z figurą Chrystusa, drewniana chrzcielnica pochodząca z tego samego okresu oraz organy z 1927 r. wykonane przez szczecińską firmę Grünberga.

Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 15.10.2014 r.