Historia

Najstarsza wzmianka dotycząca parafii we wsi Dębowa Łęka pochodzi z 1427 r., kiedy pracował tu pierwszy znany z imienia pleban - Jan. Kościół powstał w XV w., a w 1514 r. otrzymał wezwanie św. Katarzyny. W okresie reformacji, w l. 1564-1610, znajdował się w rękach protestantów. Został wówczas rozbudowany przez Baltazara Ossowskiego i Ludwika Krzyckiego. Po przekazaniu kościoła katolikom, w 1619 r. nadano mu wezwanie św. Jadwigi. Był kilka razy remontowany: w 1825 r. przeprowadzono gruntowny remont po zawaleniu się ściany tęczowej, w 1830 r. wymieniono poszycie dachu, w l. 1897-1899 gont zastąpiono dachówką karpiówką.

Opis

Kościół usytuowany w środkowej części wsi, przy rozwidleniu dróg do Wschowy i Osowej Sieni. Po pd. stronie, w linii ogrodzenia znajduje się drewniana brama-dzwonnica datowana na 1793 r. Gotycka świątynia, orientowana, jest budowlą jednonawową z wydzielonym, nieco węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od północy do prezbiterium przylega zakrystia, a do nawy od południa kruchta dobudowana w miejscu wcześniejszej, drewnianej. Naroża oraz północną i południową ścianę nawy oskarpowano uskokowymi podporami. Korpus nawowy nakryty jest wysokim dachem dwuspadowym, ujętym od zachodu szczytem ze sterczynami. W kalenicy umieszczono niewielką sygnaturkę. Prezbiterium zamknięto dachem wielospadowym, którego północną połać przechodzi nad niską zakrystię. Nad kruchtą założono dach pulpitowy. Kościół jest zbudowany z cegły w wątku polskim, dachy pokryte są dachówką karpiówką układaną w koronkę. Ceglane elewacje na fragmentach wykończone są tynkiem. W elewacji zachodniej osiowo usytuowano główne wejście z ostrołukowym portalem otoczonym obramieniem z wysuniętych cegieł, tworzących ostrołukową arkadę. Szczyt rozczłonkowano otynkowanymi blendami w układzie piramidalnym. Pozostałe elewacje artykułowane są wspomnianymi przyporami oraz, z wyjątkiem ślepej ściany pn., otworami okiennymi. Zarówno okna jak i głębokie rozglifienia, w których są umieszczone, zwieńczone są łukiem ostrym. Wnęki oraz ujmujące je opaski otynkowano. Wewnątrz zachowało się barokowe wyposażenie z XVII i XVIII w.: ołtarz główny z rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego i obrazem św. Jadwigi oraz ambona oparta na słupie z dekoracją roślinną. Ponadto w świątyni znajduje się gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z początku XV w. i renesansowy nagrobek właściciela wsi Alberta Ossowskiego, który zmarł w 1572 r. Ołtarze boczne wykonano w 1825 r., a prospekt organowy pochodzi z początku XX w.

Obiekt jest dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 09.12.2014 r.