Historia

Cerkiew wybudowana w 1894 roku na potrzeby kuracjuszy wyznania prawosławnego z Wojskowej Stacji Sanitarnej. Budynek złożono z przywiezionych z Rosji gotowych elementów. Był to wówczas obiekt na planie prostokąta z sygnaturką na dachu. W 1898 roku dobudowano do korpusu część południową tzw. „babiniec” oraz wieżę. Cerkiew została opuszczona w 1914 roku wraz z odwrotem wojska i rosyjskiej administracji, a następnie ogołocona z wyposażenia w czasie I wojny światowej. Została zamieniona w kasyno, a w 1935 roku urządzono w niej żołnierską świetlicę, częściowo przebudowując wnętrze. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne zostały w tym okresie oszalowane deskami, dzięki czemu zachowały się oryginalne elementy stolarki. Po 1945 roku budynek pełnił funkcje ponownie świetlicy, sali kinowej a także szkoły i magazynu. Przez wiele lat niszczał nieużytkowany, aż do 1995 roku kiedy za sprawą Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego rozpoczęto w cerkwi prace konserwatorskie, rekonstruując zniszczone elementy. Wyposażenie współczesne.

Opis

Obiekt drewniany, jednokondygnacyjny, w stylu zauralskim. Korpus główny na planie czworokąta, konstrukcji zrębowej, ze ścianami wykonanymi z modrzewiowych bali. Na dwuspadowym dachu sygnaturka z cebulastym hełmem. Od strony południowej do korpusu głównego dobudowany niższy „babiniec” wraz z dzwonnicą zwieńczoną cebulastym hełmem. Bogaty wystrój snycerski, m.in. dekoracyjne obramienia okien.

Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Adam Paczuski, NID OT w Toruniu, 04.11.2014 r.

Bibliografia

• Anna Radziukiewicz, Zauralska perła [w:] Przegląd Prawosławny nr 4 (238), Warszawa 2005 r.
• Ciechocinek - dzieje uzdrowiska, Sz. Kubiak (red.), Włocławek 2001.
• Zabytki architektury i budownictwa w Polsce. Województwo włocławskie (t. 46), wyd. Ośodek Dokumentacji Zabytków, Warszawa 1993.