Został zaprojektowany przez znanego architekta Henryka Gambca. Jest to obiekt wykazujący się ciekawym rozwiązaniem formy łączącym nowatorskie rozwiązania z tradycyjnymi formami.

Historia

Rozwój zakładów przemysłowych znajdujących w Hajdukach (późniejszej dzielnicy Chorzowa) oraz szybki wzrost liczny mieszkańców doprowadził do podziału parafii pw. Wniebowzięcia NMP i decyzji o wybudowaniu nowego kościoła. Prace organizacyjne rozpoczęły się w 1936 r. w grudniu 1937 r. powstał Komitet Budowy Kościoła dla dzielnicy „Hajduki-Dworzec”. Projekt nowego obiektu sakralnego wykonał arch. Henryk Gambiec. Poświęcenie kamienia węgielnego dokonał 14 sierpnia 1938 r. ks. Józef Czepiel. Ze względu na ograniczenia finansowe początkowy projekt bryły kościoła uległ znacznym przekształceniom i ostatecznie bryła obiektu została uproszczona. Poświęcenie świątyni odbyło się w grudniu 1939 r. i dokonał jej ks. Józef Czempiel, ale jako datę powstania parafii przyjmuje się 1 stycznia 1940 r. Od początku istnienia, świątynia była kilkakrotnie remontowana i częściowo przebudowywana. W 2006 r. została wymieniona posadzka na granitowo-marmurową, wymieniono witraże, zainstalowany nowy witraż w prezbiterium, wymieniono oświetlenie i całkowicie przebudowano ołtarz główny. Na przełomie 2014 i 2015 r. wymieniono konfesjonały i ławki.

Opis

Obiekt jest murowany, tynkowany. Budynek jest umieszczony na podmurówce z klinkierowej cegły do wysokości 1 metra. Kościół jest orientowany, jednonawowy, typu halowego zamknięty prezbiterium. Bryła jest rozczłonkowana, od strony płd. i płn. Wsparta jest przyporami. Elewacja frontowa (zachodnia) jest symetryczna, o dominującej 3-osiowej bryle nawy głównej. Po obu jej stronach znajdują się niższe dobudówki. Główna dominantę stanowią trzy filary znajdujące się w części wejściowej pomiędzy które wpisane zostały 3 okrągłe okna. W części przyziemia znajdują się trzy otwory wejściowe, każdy z nich o dwuskrzydłowych drzwiach przekryte jednym, wspólnym dachem.

Elewacja boczna, południowa jest asymetryczna. Pierwszoplanową część fasady stanowi 2-osiowa przybudówka. W jej części przyziemia wpisane są dwa otwory wejściowe o jednoskrzydłowych drzwiach. Powyżej umieszczono dwa okrągłe okna. Na drugim planie znajduje się 4-osiowa dobudówka. W jej górnej części umieszczono cztery prostokątne okna. Trzeci plan stanowi 6-osiowa, oszkarpowana elewacja. Poszczególne osie wyznaczone są przez okrągłe okna z podziałem krzyżowym. We wschodniej części elewacji znajduje się 3-osiowa dobudówka założona na rzucie wycinku koła. Na każdej osi umieszczono po trzy wąskie, prostokątne okna.

Elewacja tylna, wschodnia jest jednoosiowa, symetryczna. W górnej części znajduje się okrągłe okno wypełnione witrażem z przedstawieniem „Trwałość Boga”. Na okno nałożony jest monumentalny krzyż.

Elewacja boczna, północna jest asymetryczna, 6-osiowa, z oszkarpowaną nawą. Osie: druga, trzecia, czwarta i szósta wyznaczają dwudzielne, dwupoziomowe okulusy umieszczone w górnej części elewacji. Poniżej nich znajdują się po trzy wąskie okna. Na piątej osi znajduje się ceglana, nieotynkowana wieża o wydłużonej formie prostopadłościanu zakończona triforami oraz zwieńczona schodkowym daszkiem zwieńczony krzyżem. W jej przyziemiu znajduje się wejście z niewielkimi oknami na poszczególnych kondygnacjach. Przy nawie, od strony zachodniej znajduje się dobudówka założona na rzucie prostokąta z wpisanym okrągłym oknem.

Wnętrze jest jednonawowe. Część prezbiterialna oddzielona jest od części dla wiernych łukiem pełnym. Dekoracja wnętrza jest ograniczona do polichromii ściennych.

Dostępny od zewnątrz.

Oprac. Sabina Rotowska-Śpiewak, OT NID w Katowicach, 07-06-2017 r.