Cerkiew z poł. XIX w. - należąca do szczególnie interesującej grupy świątyń trzykopułowych - wyróżnia się harmonijnymi proporcjami i bogatą dekoracją architektoniczną.

Historia

Cerkiew greckokatolicka powstała w 1863 r. na miejscu poprzedniej świątyni. Po II wojnie światowej była użytkowana przez Kościół katolicki jako kościół fil. parafii Żniatyn. W 1924 r. remontowana, z dodaniem ceglanej podmurówki.

Opis

Cerkiew usytuowana w centrum wsi, przy drodze do Mycowa, obok d. stawu dworskiego. Interesujący przykład świątyni trzykopułowej. Orientowana, trójdzielna, składająca się z kwadratowej nawy, węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium z zakrystią przy ścianie północnej i kwadratowego babińca, równego szerokością prezbiterium. Każda z części nakryta ośmiopolową kopułą o dzwonowatej formie, zwieńczoną ażurową latarnią o baniastym hełmie. Kopuły osadzone na ośmiobocznych, połączonych ze sobą tamburach. Wewnątrz pozorne sklepienie, w zakrystii strop. Drewniana, wzniesiona w konstrukcji wieńcowej z bali snowych połączonych na „rybi ogon”, z ostatkami widocznymi w nieoszalowanej dolnej partii, nad którą wydatny okap wsparty na wysuniętych, ozdobnie profilowanych końcach belek. Posadowiona na ceglanej (nowszej) podmurówce. Górne partie ścian zrębu i tambury pokryte pionowym szalunkiem z listwowaniem, zwieńczone profilowanymi gzymsami. Na elewacji frontowej balkon z ażurową balustradą, oparty na silnie wysuniętych wspornikach i nakryty daszkiem dwuspadowym, z oszalowanym trójkątnym szczytem. Nad balkonem i balustradą daszki okapnikowe. Kopuły i wszystkie daszki pokryte gontem, latarnie obite blachą. Otwory okienne prostokątne, ujęte opaskami i zwieńczone gzymsami. Drzwi klepkowe, nad drzwiami frontowymi wycięty napis fundacyjny. Wewnątrz wystrój i wyposażenie o charakterze późnobarokowo-ludowym z czasu budowy cerkwi, m.in. polichromia o motywach architektoniczno-ornamentalnych i figuralnych oraz ikonostas z 1868 roku.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 20.08.2014 r.