1. poł. X w. stare plemienne twierdze zostały w większości zastąpione nowymi założeniami grodowymi w związku z formowaniem podstaw terytorialnych monarchii wczesnopiastowskiej.

Usytuowanie i opis

Grodzisko leży na granicy trzech wsi: Chłądowa, Kamionki i Wiekowa. Usytuowane jest ok. 600 m na pd. od Kamionki i ok. 1200 m na pn.-wsch. od drogi z Witkowa do Powidza. Położone jest wśród łąk, niegdyś trudno dostępnych bagien. Od strony pd. i zach. grodzisko opływa Struga Witkowska (Bawół).

Pierścieniowate grodzisko jest prawie okrągłe w planie, jego średnica zewnętrzna wynosi ok. 52 metry. Zachowana wysokość wału od strony zewnętrznej to ok. 3 m, natomiast od strony wewnętrznej ok. 1-2 m. Kotlinka wewnętrzna zalega dziś zatem wyżej niż otaczający grodzisko teren i ma wielkość 25 x 20 m.

Aktualnie grodzisko jest nieużytkiem porośniętym gęstą roślinnością trawiastą oraz od strony pn. i zach. i na większej części korony wału - wysokimi drzewami.

Historia

Na obecnym etapie rozpoznania archeologicznego można stwierdzić, że gród w Chłądowie istniał krótko. Pobudowano go w końcu VIII w, funkcjonował zapewne także w IX wieku. Kres jego istnieniu położyła ekspansja Piastów w procesie tworzenia zrębów polskiej państwowości.

Stan i wyniki badań

W 1966 r. przeprowadzono na grodzisku archeologiczne badania sondażowe pod kierownictwem Izabeli Sikorskiej. Niewielki wykop o wymiarach 2 x 4 m wyznaczono tak, aby obejmował część wału i wnętrza grodu. Zarejestrowano w nim pozostałości zabudowy grodu w postaci wkopanej w calec półziemianki z paleniskiem wewnętrznym o jednym z boków długości 2,15 m, palenisko wolnostojące oraz ślady po czterech słupach z nieokreślonych konstrukcji. Nie udało się jednak uchwycić konstrukcji wału. Natomiast na reliktach półziemianki odkryto bardzo liczne kamienie, które przez autorkę badań interpretowane były jako bruk kamienny, użytkowany jako droga przy wale. Kamienie te jednak nie były ściśle ułożone, a tworzyły dwie nierówne warstwy przypadkowo rozmieszczonych kamieni, nie dochodzące do pierwotnego zasięgu wału. Mogły więc równie dobrze stanowić destrukt wału o konstrukcji z użyciem kamieni polnych.

Obiekt dostępny.

oprac. Elżbieta Wyrwińska, Pracownia Terenowa w Trzebinach OT NID w Poznaniu, 06-08-2014 r.