XIX w. Posiada wartość artystyczną z uwagi na dobrze zachowany wystrój architektoniczny elewacji frontowej. 

Historia

Kamienicę wzniesiono w ok. 1878 r. w stylu historyzmu. W 1913 r. do elewacji frontowej na wysokości I piętra dobudowano balkon, a w elewacji tylnej werandę. W 1922 r. zmieniono układ wnętrz mieszkalnych parteru, przystosowując je do pełnienia funkcji usługowej. Na pocz. XXI w. usunięto historyczną werandę od strony podwórza. 

Opis

Budynek usytuowany jest w śródmieściu Bytomia, w zwartej zabudowie wschodniej pierzei ul. Józefa Rostka. Do budynku od strony podwórza przylega niska oficyna. 

Kamienica jest obiektem murowanym, otynkowanym, założonym na rzucie prostokąta z ryzalitem na osi, dwupiętrowym, podpiwniczonym, krytym dachem pulpitowym. Elewacja frontowa jest trzykondygnacyjna, symetryczna, pięcioosiowa, z nieznacznie wysuniętym przed lico ryzalitem w osi środkowej. Podziały horyzontalne wyznaczają gzymsy kordonowe nad strefą przyziemia i w partii ryzalitu na wysokości oraz wydatny gzyms wieńczący. Ulokowany na osi ryzalit ujęty jest pilastrami o kapitelach w porządku doryckim (przyziemie) i kompozytowym (I i II piętro). Fasada w strefie przyziemia jest pasowo boniowana, artykułowana umieszczonym w osi ryzalitu przejazdem bramnym oraz prostokątnymi otworami okiennymi i drzwiowymi lokali usługowych. Na wyższych kondygnacjach rozmieszczone są symetrycznie prostokątne otwory okienne, w tym zgrupowane w formie biforium w ryzalicie na wysokości II piętra. Otwory okienne w partii ryzalitu ujęte są pilastrami na wysokich cokołach, zwieńczonymi kapitelami kompozytowymi. Otwory okienne w partiach poza ryzalitem są opracowane odmiennie, ujęte profilowanymi opaskami i zwieńczone przyczółkami w formie gzymsu odcinkowego, a na wysokości I piętra wspartymi na konsolach. Dekorację architektoniczną dopełniają płyciny podokienne na wysokości I piętra. Elewacja tylna jest pięcioosiowa, asymetryczna, artykułowana w przyziemiu otworem bramnym, powyżej szeregiem zróżnicowanych otworów okiennych. Układ wewnętrzny kamienicy w strefie przyziemia został przekształcony. W budynku częściowo zachowana jest stolarka okienna i drzwiowa. 

Oficyna przylegająca do budynku od strony wschodniej jest jednokondygnacyjna, nakryta dachem pulpitowym. Jej elewacja frontowa jest wtórnie przekształcona, asymetryczna, artykułowana w przyziemiu otworem drzwiowym, powyżej prosto zamkniętymi otworami okiennymi o zróżnicowanej wielkości.  

Obiekt niedostępny.

Oprac. Dorota Bajowska, NID Pracownia Terenowa w Katowicach, 11.2020 r.