Historia

Kamienicę wzniesiono ok. 1920 r., w estetyce nawiązującej do secesji wiedeńskiej. Autor projektu jest nieznany. Właścicielami kamienicy, wg informacji w założonej w 1937 r. księdze wieczystej, byli kupcy Georg Bergmann i Gunter Jungmann. 

Opis

Budynek usytuowany jest w zwartej zabudowie północnej pierzei ul. J. Jainty. Do budynku od strony podwórza przylega oficyna.

Jest to obiekt o konstrukcji żelbetowej, założony na rzucie prostokąta z pozornym ryzalitem od frontu, trzypiętrowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym z lukarnami oraz dachem trójspadowym nad partią ryzalitu. Elewacja frontowa jest czterokondygnacyjna, jedenastoosiowa, symetryczna z czterokondygnacyjnym, czteroosiowym ryzalitem, ujętym dwoma trójbocznymi, dwukondygnacyjnymi wykuszami krytymi hełmami. Ostatnia kondygnacja, poza partią ryzalitu, jest cofnięta, dzięki czemu ulokowano tam dwa tarasy. Lico fasady, poza przekształconą strefą przyziemia, opracowane jest przy użyciu okładziny z glazurowanej, barwnej – białej, żółtej i granatowej – cegły klinkierowej oraz kolorowych płytek, zakomponowanych geometrycznie, w duchu secesyjnym. Na podziały poziome elewacji składają się gzyms ponad strefą parteru, gzyms kordonowy obejmujący ryzalit i wykusze na wysokości II piętra, dekoracyjny fryz poniżej partii tarasów oraz gzymsy wieńczące, natomiast na podziały pionowe lizeny rozmieszczone pomiędzy otworami okiennymi w partii ryzalitu. Fasada w partii przyziemia artykułowana jest umieszczonym na osi otworem wejściowym, ujętym autentycznym portalem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem z nadświetlem, a także wtórnymi, dużymi otworami witryn sklepowych. Na wyższych kondygnacjach artykułowana jest za pomocą symetrycznie rozmieszczonych otworów okiennych o zróżnicowanej w zależności od lokalizacji wielkości i zamknięciu. Ostatnia kondygnacja z tarasami po obu stronach ryzalitu, artykułowana jest prosto zamkniętymi otworami okiennymi i okienno-drzwiowymi. Tarasy ujęte są ażurowymi, żelaznymi balustradami o geometrycznej kompozycji.   

Elewacja tylna jest czterokondygnacyjna, dwunastoosiowa, niesymetryczna, z sześcioosiowym ryzalitem oraz cofniętym, zaokrąglonym narożnikiem. Licowana jest białą cegłą glazurowaną, artykułowana zróżnicowanymi otworami okiennymi i drzwiowymi. W zaokrąglonym narożniku na poziomie II i III piętra ulokowano galerie.

We wnętrzu kamienicy zachowana jest klatka schodowa oraz historyczna okładzina ścian sieni, w pomieszczeniach mieszkalnych zachowały się sztukaterie. 

Skrzydło oficyny, urozmaicone ryzalitem, nakryte jest dachem pulpitowym. Pięcioosiowa elewacja frontowa z wejściem usytuowanym na osi ryzalitu, artykułowana jest otworami okiennymi oraz galeriami ulokowanymi wzdłuż elewacji na poziomie II i III piętra. 

Dostęp do zabytku poza pomieszczeniami mieszkalnymi.

Oprac. Dorota Bajowska, Pracownia Terenowa NID w Katowicach, 11.2020 r.