Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kamienica - Zabytek.pl

kamienica


kamienica 1890 r. Bytom

Adres
Bytom, Wojciecha Korfantego 31

Lokalizacja
woj. śląskie, pow. Bytom, gm. Bytom

Kamienica jest przykładem zabudowy z k.XIX w., z bogatym wystrojem architektonicznym i sztukatorskim. Ponadto, stanowi integralny element zabudowy zabytkowego układu urbanistycznego miasta.

Historia

Kamienica wzniesiona w 1890 r.

Opis

Kamienica usytuowana na wielobocznej działce, we wsch. części kwartału zabudowy ograniczonego od strony pn. ul. Józefa Piłsudskiego, od zach. ul. Podgórną, od pd. pl. Grunwaldzkim, od wsch. ul. Wojciecha Korfantego. Usytuowana w linii pierzei ul. W. Korfantego. Od strony pn. graniczy z kamienicą nr 33, od strony pd. graniczy z niezabudowaną działką nr ewid. 154/14. Neorenesansowa, o dwuczłonowej bryle na rzucie trapezu z ryzalitem od strony tylnej. Jednopiętrowa w części pd., dwupiętrowa w części pn., podpiwniczona, nakryta dachami dwuspadowym i pulpitowym krytymi papą. Sposób opracowania elewacji za pomocą żółtej cegły licowej (elewacja frontowa) i w tynku (cokół, detal architektoniczny i sztukatorski). Elewacja frontowa dwuczłonowa, IX-osiowa licowana cegłą. Człon od strony pd. jednopiętrowy, V-osiowy ze skrajnie usytuowanymi ryzalitami w osiach I i V. Horyzontalny podział elewacji wyznaczają gzyms kordonowy ponad kondygnacją parteru oraz gzyms koronujący powyżej ostatniej kondygnacji. Wewnętrzne podziały pionowe wyznaczają pilastry ujmujące narożniki ryzalitów. Przyziemie z niskim tynkowanym cokołem. W przyziemiu w ryzalicie w V osi główny otwór wejściowy w uszatym tynkowanym, profilowanym obramieniu z podkreślonym zwornikiem w formie klińca. W pozostałych osiach otwory okienne w uszatych obramieniach, opatrzone gzymsami podokiennymi. Elewacje wieńczy gzyms kordonowy, poniżej z pasem tynku dekorowanym tryglifami. Powyżej gzymsu prosto zamknięte otwory okienne w profilowanych obramieniach z rozbudowaną dekoracją sztukatorską w nadprożu, ujęte pilastrami z kanelowanymi trzonami i głowicami z stylizowanych liści akantu. Pilastry wspierają tynkowany pas tynku w partii podokapowej urozmaiconym gęsto rozmieszczonymi konsolami wolutowymi stanowiącymi podparcie dla gzymsu koronującego. Człon od strony pn. dwupiętrowy, asymetryczny, czteroosiowy. Podziały horyzontalne wyznaczają gzyms kordonowy ponad kondygnacja parteru, ciągły gzyms podokienny na poziomie drugiego piętra, gzyms listwowy w partii podokapowej oraz gzyms koronujący powyżej ostatniej kondygnacji. Cokół niski, tynkowany. W I osi otwór wejściowy w tynkowanym obramieniu z zaznaczonym zwornikiem. W pozostałych osiach otwory okienne w analogicznym obramieniu, opatrzone gzymsami podokiennymi. Na poziomie pierwszego piętra otwory okienne w tynkowanych, profilowanych obramieniach podkreślone trójkątnymi naczółkami wspartymi w narożach na niewielkich konsolach. Poniżej okien prostokątne płyciny podokienne. W przestrzeniach między osiami usytuowane cztery poziome pasy tynku. Powyżej na poziomie drugiego piętra otwory okienne w tynkowanych obramieniach, osadzone na ciągłym gzymsie podokiennym, poniżej na przedłużaniu otworów okiennych wsparte niewielkimi konsolami. Pole nadproża gładko tynkowane. Partia podokapowa tynkowana z gzymsem listwowym, rozczłonkowana rozmieszczonymi regularnie konsolami wolutowymi wspierającymi wydatny gzyms koronujący. Elewacje boczne pierwotnie ceglane wtórnie otynkowane, bez podziałów. Elewacja tylna otynkowana, asymetryczna 173 bez dekoracji architektonicznej. Historyczna stolarka okienna dwudzielna, ośmiopodziałowa ze ślemieniem umieszczonym w połowie wysokości zachowana w elewacji frontowej w członie pd. w osiach od I do V. Stolarka okienna dwudzielna, sześciopodziałowa ze ślemieniem umieszczonym w górnej części z dekoracyjnymi słupkami zachowana w otworkach okiennych członu od strony pn. Okna zachowane w złym stanie, wypaczone i częściowo bez szklenia. Wnętrze dwutraktowe, z sienią nakrytą drewnianym stropem belkowym.

Obiekt o ograniczonym dostępie.

Oprac. Dorota Bajowska, Pracownia Terenowa NID w Katowicach, 01.2023 r.

Bibliografia

  • A. Gano-Kotula, Architektura śródmieścia Bytomia, Gliwice 1995

Rodzaj: kamienica

Styl architektoniczny: neorenesansowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_24_BK.102885