Historia

Kościół wzniesiono na pocz. XIV w. W latach 1540-1668 r. mieścił parafię protestacką. W 1846 r. dokonano gruntownej przebudowy gotyckiej świątyni nadając jej neogotycką formę architektoniczną. Inicjatorem prac był ówczesny właściciel dóbr bukowińskich Rudolf Maria Stilfried von Rattonitz - historyk, badacz genealogii śląskich rodów, szef archiwum Hohenzollernów i mistrz ceremonii na ich dworze. Autorem projektu był Leonhard Dorst von Schatzberg. W trakcie przebudowy przemurowano okna i obmurowano szczyty oraz dobudowano kruchtę i wieżę.

Opis

Kościół usytuowany jest w południowej części wsi, przy drodze prowadzącej w kierunku Małomic, na skraju parku pałacowego. Teren przykościelny od południa i częściowo od zachodu jest ogrodzony kamienno-ceglanym murem. Świątynia reprezentuje cechy stylowe gotyku i neogotyku. Jest budowlą orientowaną, jednonawową, murowaną z kamienia i cegły. Do prostopadłościennej nawy przylega od wschodu niższe i węższe, prosto zamknięte prezbiterium. Po stronie północnej usytuowana jest zakrystia i kaplica, po południowej kruchta, po zachodniej wieloboczna wieża konstrukcji słupowej, zwężająca się ku górze, szalowana deskami. Wieża zwieńczona jest strzelistym hełmem krytym blachą, pozostałe części budowli nakryte są dachami dwuspadowymi krytymi dachówką ceramiczną. Fragmenty kamiennych ścian są pokryte tynkiem. Z czerwonej cegły wykonano kruchtę, zwieńczenia szczytów nawy i prezbiterium, szczyty i naroża przybudówek, gzyms wieńczący oraz schodkowe obramienia ostrołukowo zamkniętych okien. Wystrój i większość wyposażenia pochodzi z 2. poł. XIX w. Zachowały się też elementy starsze: gotycki ołtarz z XV w. i dzwon z 1469 r.

Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 25.11.2014 r.