Pałac usytuowany jest w zachodniej części wsi, na wschodnim skraju parku typu krajobrazowego. Obiekt nie uległ większym przekształceniom. Prezentowana zabudowa stanowi istotny element w układzie przestrzennym Brzostowa.

Historia

Pierwsze informacje o Brzostowej pochodzą z 1381 r., kiedy to wieś należała do państwa stanowego Żary. W 1443 r. Urlich von Biberstein przekazał dożywotnio wieś Annie, żonie Czesława Gebelziga. Brzostowa pozostała we władaniu rodziny Gebelzig do 1610 r., kiedy to wieś sprzedano Albrechtowi von Zeschau. W 1674 r. miejscowość znowu powróciła do rodu Gebelzig. Właścicielem został Hans Christoph von Gebelzig, z kolei 10 lat później majątek przejął jego zięć- Wolf Friedrich von Heyde. W 1740 r. majątek przeszedł na własność Hannsa Karla von Zedlitza. Przypuszczalnie zamieszkiwali tu też przedstawiciele rodzin Rabenau i Schade. W połowie XIX stulecia Brzostowa stała się własnością rodziny von Bruenau, która zakupiła ją od Henrietty Schade. Pałac wzniesiono około 1860 r. w zachodniej części wsi. Wraz z pałacem wybudowano budynki gospodarcze i założono park krajobrazowy. W 1879 r. posiadłość przeszła pod władanie Antona Matthiasa Schöna. Działania II wojny światowej nie przyczyniły się do większych zniszczeń. Po zakończeniu wojny, budynek upaństwowiono. Od 1945 roku obiekt użytkowany był przez PGR. W latach 60. XX w. dokonano remontu wnętrza pałacu w związku z adaptacją pomieszczeń obiektu na mieszkania lokatorskie. Wprowadzono wówczas m.in. żelbetowe stropy, klatki schodowe oraz wymieniono stolarkę drzwiową. W 1987 roku wykonano remont dachu. W chwili obecnej budynek znajduje się w niezadawalającym stanie technicznym i wymaga remontu. W obiekcie mieszczą się lokale mieszkalne. Pałac pozostaje własnością samorządu.

Opis

Budynek powstał ok. 1860 r. Pałac usytuowany jest w zachodniej części wsi, przy drodze prowadzącej do Piotrowic. Pałac wzniesiony w stylu neorenesansowym. Fasada budynku skierowana jest na wschód, tyłem do parku.

Jest to budynek murowany z cegły, założony na planie zbliżonym do prostokąta. Bryłę pałac tworzy dwukondygnacyjny, podpiwniczony korpus główny, ryzality, parterowa przybudówka oraz czterokondygnacyjna wieża. Poszczególne części nakrywa odrębny dach wielospadowy. Pokrycie dachu z ceramicznej dachówki karpiówki. Elewacja frontowa zaplanowana została jako dziewięcioosiowa, urozmaicona centralnie trzyosiowym ryzalitem. W ryzalicie umieszczono wejście główne. Otwór drzwiowy zdobiony portalem złożony z dwóch pilastrów podtrzymujących trójkątny fronton. Powyżej nad środkowym oknem umieszczony został kartusz herbowy. Elewacje pałacu o zróżnicowanym detalu architektonicznym. Elewację frontową zdobią m.in. boniowane lizeny, gzymsy, obramienia i naczółki okienne. Pozostałe elewacje opracowane zostały w nawiązaniu do fasady. Poszczególne kondygnacje przepruwają prostokątne otwory okienne. Część z okien zamknięto łukiem odcinkowym. Wnętrza znacznie przebudowane, brak pierwotnego wystroju. W części zachowała się oryginalna stolarka okienna. Bryła obiektu zachowana w pierwotnym stanie bez znaczących przekształceń.

Obiekt jest własnością samorządu. Ze względu na to, że w budynku mieszczą się lokale mieszkalne, obiekt nie jest szeroko udostępniany.

Oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 08.07.2015 r.