Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół filialny pw. św. Marii Magdaleny - Zabytek.pl

kościół filialny pw. św. Marii Magdaleny


kościół 2. poł. XVII w. Boroszów

Adres
Boroszów, 12

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. oleski, gm. Olesno - obszar wiejski

Kościół w Boroszowie jest jednym z siedemnastu kościołów drewnianych w powiecie oleskim i jednym z niemal siedemdziesięciu w woj.

opolskim. Pochodzące w większości z XVII i XVIII w. świątynie, otoczone starodrzewiem i cmentarzami, są nierozerwalnie związane z krajobrazem wsi opolskiej. Jako najstarsze przykłady budownictwa drewnianego są jednymi z najcenniejszych elementów dziedzictwa kulturowego regionu.

Historia

Kościół był wzmiankowany po raz pierwszy w 1679, a następnie w 1697 roku. Według zapisów z przeprowadzonych wizytacji był to budynek drewniany, wzniesiony „w odległych czasach”, posiadał wolnostojącą dzwonnicę, był zaniedbany i wymagał remontu. W 1723 r. kościół był tak zniszczony, że zalecano jego zamknięcie i całkowitą odbudowę, co nastąpiło prawdopodobnie ok. 1731 roku. Gruntowny remont o dużym zakresie prac przeprowadzono już w roku 1773. W 1884 r. stan świątyni określono jako dobry, znajdowały się w nim m.in. ambona i nowe organy, a także stacje Drogi Krzyżowej oraz kilka rzeźb i obrazów. W 1902 r. nową podłogą przykryto cztery marmurowe płyty nagrobne rodziny Paczeńskich, dawnych właścicieli Boroszowa. Znajdują się one po pn. stronie kościoła, w pobliżu ambony. W tym roku została także wykonana nowa polichromia.

Kolejne większe remonty miały miejsce w m.in. latach 1965, 1988,1997, 2010; w 2014 r. rozpoczęto renowację organów.

Opis

Kościół należy do parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej i św. Jacka w Biskupicach.

Orientowany, usytuowany ok. 700 m na wsch. od głównej drogi i ok. 60 m na pn. od drogi do Biskupic, otoczony cmentarzem. Na pn. od kościoła teren opada stromo w kierunku parku podworskiego i stawu. Kościół zbudowany jest w konstrukcji zrębowej (korpus) i słupowej (wieża). Bryłę tworzą: czterokondygnacyjna wieża przykryta ośmiobocznym dachem namiotowym, krótka nawa kryta dachem dwuspadowym o kalenicy na wysokości okapu wieży oraz znacznie niższe i węższe prezbiterium, zamknięte trójbocznie, z zakrystią przyległą od północy. Dachy pokryte są gontem oraz blachą (nad wieżą). Wszystkie ściany zewnętrzne szalowane są pionowymi deskami. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy wejścia - w przyziemiu wieży, pośrodku pn. elewacji nawy oraz przez zakrystię. Prezbiterium przekryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym, nawa płaskim stropem drewnianym. Wystrój kościoła pochodzi głównie z XVIII w., w jego skład wchodzą rokokowo-klasycystyczny ołtarz, ambona, obrazy oraz drewniane figury św. Jana Nepomucena i św. Franciszka z przełomu XVIII i XIX wieku. Organy zostały sprowadzone w 1902 r. z okolic Tarnowskich Gór. Klasycystyczny chór z tralkową balustradą wsparty jest na dwóch opracowanych snycersko słupach, dostępny schodami prowadzącymi z wieży. Przy kościele eksponowane są dwie tablice epitafijne, odnowione w 2014 roku.

Zabytek z zewnątrz ogólnodostępny, wnętrza dostępne podczas nabożeństw lub po uzgodnieniu z księdzem proboszczem.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, NID, OT Opole, 25.07.2014 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  drewniane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.18468, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.18763