opolskim objętych Szlakiem Drewnianej Architektury Sakralnej. Jako najstarsze przykłady budownictwa drewnianego są one jednymi z najcenniejszych elementów dziedzictwa kulturowego regionu, nierozerwalnie związanymi z krajobrazem wiejskim. Kościół w Borkach jest także częścią rozległego zespołu klasztornego oo. franciszkanów.

Historia

Kościół został zbudowany w 1697 r., wieżę dobudowano w 1789 r., rękami cieśli Szymona Stadko. Pełnił rolę kościoła filialnego w parafii Bożego Ciała w Oleśnie, oddalonym o ok. 10 kilometrów. Od 1905 r. duszpasterstwo we wsi sprawują oo. franciszkanie. W 1907 r. zbudowali oni neogotycki klasztor, a w latach 1910-1911 także neogotycką świątynię. Parafia pw. św. Franciszka została erygowana w 1942 roku. Obecnie drewniana budowla użytkowana jest jako kościół cmentarny.

Opis

Kościół zlokalizowany jest w środkowej części wsi, pomiędzy ul. Ojca Alarda a kompleksem klasztornym. Jest orientowany, usytuowany kalenicą równolegle do drogi, otoczony cmentarzem. Rzut kościoła złożony jest z prostokątnej nawy, nieco węższego, trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią przylegającą od pn. oraz kwadratowej wieży. Nawa oraz wieża otoczone są zabudowanymi sobotami. Kościół kryty jest dachami dwuspadowymi, pn. połać nad prezbiterium obejmuje także zakrystię. Nad nawą sześcioboczna, smukła wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona hełmem obitym blachą. Wieża o prostych ścianach, kryta dachem namiotowym, zwieńczona latarnią z cebulastym hełmem obitym blachą, z gałką i krzyżem na szczycie. Soboty nakryte daszkami pulpitowymi, wszystkie dachy kryte gontem.

Kościół zbudowany na kamiennych fundamentach, w konstrukcji zrębowej (korpus) i słupowej(wieża). Wieża i soboty szalowane są pionowymi deskami, pozostałe elewacje - gontem. Wnętrze kościoła doświetla jedynie kilka okien: w elewacji pd. trzy zamknięte łukiem pełnym, po jednym w wieży i w zakrystii. W górnej kondygnacji wieży znajdują się otwory dzwonowe, przesłonięte drewnianymi żaluzjami. Wnętrze kościoła nakryte jest płaskim stropem deskowym z profilowanym podciągiem. Przy zach. i częściowo - pn. ścianie biegnie prosty chór podparty pięcioma słupami. Skromny ołtarz główny oraz rzeźby na belce tęczowej barokowe, prospekt organowy z 1. poł. XVIII wieku. Pozostałe wyposażenie - ambona, ołtarz boczny, kropielnica itp. powstawały od k. XVIII w. do XIX wieku.

Zabytek z zewnątrz ogólnodostępny, wnętrze podczas nabożeństw i po uzgodnieniu z oo. franciszkanami.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, NID OT Opole, 23.07.2014 r.