W jego wnętrzu zachowało się cenne wyposażenie z XVIII w. Na uwagę zasługuje polichromia Teodora Szukały z 1971 r.

Historia

Bonikowo po raz pierwszy wzmiankowane było w 1310 r. Pierwotny kościół istniał tu już w 1419, parafia poświadczona w 1580 r. W 1610 r. istniał drewniany kościół, który podupadł i został przekazany przez Jana Kazimierza mansjonarzom z Kościana. W 1666 r. parafię włączono do kolegium mansjonarzy w Kościanie, którzy w 1785 r. wznieśli obecny kościół. Restaurowany na przełomie XIX i XX w.. Podczas rozbudowy w 1899 r. prawdopodobnie dobudowano zakrystię i kruchtę. Polichromia z 1971 r. wykonana przez Teodora Szukałę.

Opis

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja w Bonikowie położony jest na nieregularnej parceli przylegającej od południa do granic zespołu parkowego. Jest on budowlą drewnianą, jednonawową, konstrukcji słupowo-ramowej, wypełnionej cegłą, oszalowany. Nie jest orientowany, prezbiterium zwrócony jest na zachód. Kościół po przebudowie ok. 1899 r. posiada pewne cechy stylowe charakterystyczne dla neogotyku: łuki ostre w otworach okiennych i drzwiach, trójkątny szczyt kruchty, trójkątne wystawki i skromną nie barokową wieżyczkę na sygnaturkę. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie, po bokach posiada od północy kaplicę a od południa zakrystię. Pod całością ceglana podmurówka. Do nawy prowadzi kwadratowa kruchta. Nad frontową częścią nawy wznosi się czworoboczna wieża, zwieńczona cebulastym hełmem i latarnią z 1936 r. Kościół pokrywa dach jednokalenicowy (pierwotnie dwukalenicowy), pokryty gontem. Nad kaplicą i zakrystią dachy kryte blachą. Nad prezbiterium nietypowo umieszczona kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona daszkiem namiotowym. Wewnątrz ściany otynkowane. Nawa i prezbiterium nakryte wspólnym płaskim stropem. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach z parapetem z wystawką w części środkowej. Między nawą a prezbiterium znajduje się profilowana belka tęczowa z barokowym krucyfiksem. Na uwagę zasługuje manierystyczny ołtarz główny z lat 1620-30 z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Śnieżnej z klęczącą figurą duchownego donatora z ok. 1621 r. W ołtarzu znajduje się późnobarokowe tabernakulum i mensa z datą 1787. Ołtarz boczny zmontowany został z elementów figuralnych i ornamentalnych z ok. 1720-30 r., z rzeźbą św. Mikołaja z 2 poł. XVIII w. w polu centralnym. Chrzcielnica w formie pnia drzewa palmowego z rzeźbą pelikana karmiącego pisklęta pochodzi z ok. 1700 r. Cennym zabytkiem jest też gotycko-renesansowy krucyfiks z poł. XVI w. oraz barokowa rzeźba Matki Boskiej Bolesnej z 1 poł. XVIII w. Polichromia z 1971 r. wykonana przez Teodora Szukałę (wg projektu Teodora i Stanisława Szukałów). Teren dawnego cmentarza przykościelnego otacza z trzech stron ogrodzenie murowane z cegły, na ażurowym cokole rozmieszczone regularnie ceglane słupki zwieńczone daszkami czterospadowymi, pomiędzy nimi współczesne kraty metalowe. Od strony parku siatka. Od wschodu brama z furtką boczną, murowana, z metalową kratą. Na terenie przykościelnym figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pocz. XX w. oraz nagrobki, m.in. zasłużonej rodziny Chłapowskich. Od strony prezbiterium znajduje się grobowiec Alfreda Chłapowskiego, ostatniego właściciela Bonikowa i jego rodziny. Alfred Chłapowski, minister rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa oraz ambasador Polski w Paryżu został zamordowany przez hitlerowców 19 lutego 1940 r. w więzieniu w Kościanie.

Obiekt dostępny z zewnątrz. Msze św. w niedziele: godz. 8.00, 10.00, 11.30, w dni powszednie: godz. 18.30 (17.00 w okresie zimowym), w święta w dni pracy: godz. 9.30, 18.30, biuro parafialne: czynne przed i po Mszy św.

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 17-11-2015