Historia

Kościół powstał w XV w., prawdopodobnie z wykorzystaniem murów wcześniejszej budowli z końca w. XIII. W roku 1569 od południa dostawiono wieżę. W 1796 r. został gruntownie przekształcony i znacznie rozbudowany z wykorzystaniem części murów i wieży budowli starszej. Remontowany w XIX w. oraz w 1959 r. W 1992 r. został opuszczony i zabezpieczony prowizorycznie w związku z planami likwidacji miejscowości w wyniku rozbudowy kombinatu górniczo-energetycznego „Turów”. W maju 2011 r. został podpalony i uległ w znacznym stopniu zniszczeniu. Od tego czasu w ruinie.

Opis

Usytuowany w centrum wsi, na wyniesieniu terenu, otoczony przez cmentarz. Orientowany, murowany z kamienia i cegły. Korpus na rzucie prostokąta, od wschodu czworoboczne prezbiterium z parterowym aneksem. Od południa przystawiona do korpusu pięciokondygnacyjna wieża na planie kwadratu - w najwyższej partii przechodząca w ośmiobok, której kompozycyjnie odpowiada pseudoryzalit elewacji północnej. Kościół pierwotnie zwieńczony wysokim dachem naczółkowym z lukarnami powiekowymi, prezbiterium niższym dachem trójpołaciowym z krótką kalenicą, krytym dachówką ceramiczną. W zwieńczeniu wieży pierwotnie hełm o barokowych formach, z prześwitem, kryty blachą. Elewacje tynkowane, o ramowym schemacie dekoracji, w partii korpusu pięcio- i trzyosiowe. Otwór głównego wejścia w przyziemiu wieży, w okrągłołucznym portalu. Otwory okienne w dwóch rzędach: okna rzędu dolnego mniejsze, zamknięte odcinkowo, okna górnego rzędu wysokie, wąskie, zamknięte łukiem koszowym. Oprawne w szerokie tynkowe opaski i wyposażone w ślusarkę o drobnych podziałach kwaterowych. Okna wieży niewielkie, prostokątne lub zamknięte półkoliście, w oprawach z piaskowca. Wnętrze jednoprzestrzenne, pierwotnie kryte stropem, z pozostałościami empor wzdłuż ścian tylnej i bocznych oraz dekoracją malarską i sztukatorską. W kruchcie relikty wczesnogotyckiego portalu z XIII w. Wyposażenie zdemontowane w związku z zamknięciem kościoła w latach dziewięćdziesiątych XX w.

Położony na cmentarzu otoczonym kamiennym murem z budynkiem bramnym. Na południowy-zachód zagroda plebańska z zabudowaniami z XVIII-XIX wieku.

Wstęp na teren przykościelny bez ograniczeń. Wnętrze kościoła niedostępne, zamurowane otwory wejściowe i okienne.

Oprac. Piotr Roczek, 22.10.2014 r.