Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

ruiny zamku - Zabytek.pl

Adres
Bochotnica

Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. puławski, gm. Kazimierz Dolny - obszar wiejski

Cenny przykład, zachowanych w formie trwałej ruiny, pozostałości średniowiecznego murowanego zamku związanego z rodem Firlejów, wrośniętego malowniczo w miejscowy krajobraz.

Historia

W świetle badań archeologiczny prawdopodobnie istniała w Bochotnicy warownia w typie drewniano - zimnym już w XIII w. Na przełomie XIII i XIV w. wzgórze mogło posiadać gródek z umocnieniami drewniano- ziemnymi oraz wybudowane na nim warowne umocnienie z elementami murowanymi. Przypuszczalnie murowana warownia powstała w XIV wieku między rokiem 1317 a 1368. Wzniesiona została z fundacji protoplastów Firlejów - braci Dzierżka i Ostasza z Bejsc i Mełgwi lub syna Ostasza - Jakuba. Wzmiankowany był w 1399 roku, kiedy Klemens z Kurowa wypłacił za jego zakup 550 grzywien Jaśkowi z Bejsc. Dalej wymieniany był w źródłach wielokrotnie, m.in. w 1464 roku, kiedy w dziale dóbr macierzystych między Stanisławem Zbąskim, a jego siostrą Katarzyną. Zamek oraz wsie Bochotnica, Stok i Wierzchoniów przypadły wówczas Katarzynie. Zamek wzniesiony był na rzucie zbliżonym do czworoboku o ściętych narowach z kamienia. Było to obiekt z jednym budynkiem mieszkalnym przylegającym do muru po północnej stronie założenia. Otoczony był szeroką suchą fosą. Dostępny był wjazdem od południa. Na początku XVI wieku właścicielem zamku był syn Katarzyny Zbąskiej i Jan Oleśnickiego, Jan Bochotnicki (wojewoda lubelski). Przekształcił najprawdopodobniej średniowieczny zamek w siedzibę rezydencjonalną o cechach wczesnorenesansowych. Było to wówczas nieregularne założenie o planie zbliżonym do prostokąta z zaokrąglonym narożem południowo- wschodnim, natomiast południowo - zachodnim przebudowanym i wysuniętym przed lico ściany zachodniej. Dwa budynki (starszy północny i nowy południowy) rozdzielone były trapezowym dziedzińcem. Przy narożu południowo- zachodnim założenia powstała prawdopodobnie nowa brama. Być może istniał most zwodzony. Obiekt zaczął podupadać po bezpotomnej śmierci Jana Bochotnickiego w 1532 roku. Do naszych czasów dotrwał jako romantyczna ruina otoczona legendą łączącą budowę zamku z królem Kazimierzem Wielkim, który miał wybudować go dla swojej żydowskiej faworyty o imieniu Esterka. Stąd funkcjonuje lokalna nazwa „Zamek Esterki” lub „Wzgórze Esterki” .

Opis

Ruiny zamku położone są na południe od zwartej zabudowy wsi i doliny rzeki Bystrej, na skraju cypla oddzielonego (na południu) fosą od rozległego płaskowyżu. Od wschodu i zachodu wzgórze, na którym usytuowany jest zabytek otaczają wąwozy. Wyniesiony jest około 70 m nad poziomem biegnącej poniżej drogi. Obecnie obiekt znajduje się w formie trwałej ruiny porośnięty obficie krzewami i drzewami. Jego rzut poziomy jest prawie nieczytelny. Zachowały się jedynie ruiny murów kamiennych z licem zewnętrznym ceglanym (w układzie polskim) w jego części północno-wschodniej i południowej. Jedyny ocalały detal architektoniczny to fragment obramienia otworu okiennego lub drzwi. Czytelne są pozostałości fosy.

Obiekt trudno dostępny. Zbocza wzgórza na którym znajduje się obiekt porastają drzewa i krzewy oraz liczne chaszcze. Obsypujące się mury nie są zabezpieczone.

Oprac. Anna Sikora-Terlecka, OT NID w Lublinie, 07-12-2015 r.

Rodzaj: zamek

Styl architektoniczny: gotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_06_BK.11830, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_BK.347202