Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

ruiny zamku - Zabytek.pl

ruiny zamku


zamek przełom XIV/XV w. Bobrowniki

Adres
Bobrowniki

Lokalizacja
woj. kujawsko-pomorskie, pow. lipnowski, gm. Bobrowniki

Przykład budownictwa obronnego z XIV i XV w. fundacji książąt dobrzyńskich.

Historia

Osada w Bobrownikach jest notowana źródłowo od 1321 r. Być może istniała tu wówczas drewniana warownia. Około połowy XIV w. po spaleniu Dobrzynia podczas najazdu litewskiego, do Bobrownik zostało przeniesione centrum administracyjne ziemi dobrzyńskiej. Wystawiał tu swe dokumenty książę dobrzyński Władysław Garbacz, który jest domniemanym pierwszym budowniczym zamku.

Zamek bobrownicki powstał w dwóch etapach na przełomie XIV i XV w. W pierwszej fazie budowy powstał zamek główny, w drugiej fazie istniejące założenie otoczono zewnętrznym murem obwodowym oraz zbudowano przedbramie.

W latach 1358, 1364 i 1365 zamek w Bobrownikach odwiedził Kazimierz Wielki. Warownia pełniła wówczas także funkcję komory celnej na trakcie wiodącym do Torunia. Po śmierci króla Kazimierza Wielkiego zamek bobrownicki był siedzibą kolejnych władców lennych ziemi dobrzyńskiej. W roku 1391 r. w wyniku konfliktu pomiędzy ostatnim z nich księciem Władysławem Opolskim a królem Władysławem Jagiełłą nieskutecznie oblegany przez wojska polskie. W latach 1392 – 1405 pod panowaniem Krzyżaków, którzy ponownie zajmują zamek w 1409 r. (zdobyty przez wojska zakonu dowodzone przez Ulryka von Jungingen). W ręce polskie zamek bobrownicki powrócił w 1410 r., prawdopodobnie po bitwie pod Grunwaldem. Zamek rozbudowano w czasach Władysława Jagiełły, który przynajmniej trzykrotnie w nim przebywał. Warownia pełniła odtąd funkcję siedziby królewskiego starosty. W czasie wojny trzynastoletniej więziono w niej krzyżackich dostojników. W XVI w. przebudowo główny budynek mieszkalny. W XVII w. mimo przeprowadzanych prac inwestycyjnych i remontowych budowla była w coraz gorszym stanie. Spalony w czasie szwedzkiego „potopu”, zamek bobrownicki stopniowo popadał w ruinę do czego przyczyniały się też wylewy Wisły. W XVIII w. nie nadawał się już do celów mieszkalnych i magazynowych. Wykorzystywany był odtąd jako źródło materiału budowlanego (który posłużył m.in. do wzniesienia kościoła w Bobrownikach). W XIX w. zamek bobrownicki był już malowniczą ruiną, którą pozostaje do dziś. Na jego gruzach zbudowano około połowy XIX w. karczmę, która istniała w tym miejscu jeszcze do lat 20. XX w. W latach 1976-1984 przeprowadzono na terenie zamku w Bobrownikach badania archeologiczne.

Opis

Zamek znajduje się na prawym brzegu Wisły, około 350 m. na zachód od miejscowości Bobrowniki. Pierwotnie był ulokowany przy brzegu, kiedy jednak w wyniku zmiany koryta powstała odnoga rzeki, warownia znalazła się na wyspie. W latach 80. XX w. po zasypaniu odnogi obiekt ponownie jest na brzegu Wisły. Zamek wzniesiony został na planie kwadratu. W skład założenia wchodziły połączone murami obwodowymi:  trzykondygnacyjny główny budynek mieszkalny (na skrzydle zachodnim) który jest jego najstarszą częścią, wieżowy budynek bramny (na skrzydle południowym), oraz wieża główna (na styku skrzydeł północnego i zachodniego) wraz z dobudowanym budynkiem. Zamek główny otoczony był zewnętrznymi murami obwodowymi (być może z wieżami na narożnikach).

Obecnie zachowały się relikty murów obwodowych, budynków oraz wieży głównej.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Adam Paczuski, OT NID w Toruniu, 25.10.2017 r.

Rodzaj: zamek

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_04_BK.126776, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_04_BK.242714